ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2017

ΕΜΦΥΛΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟΥ





Ο Κιναιδισμός στην εποχή μας αποκτά νομοθετική υπόσταση και κρατική επιχορήγηση, σπονσονάρεται από μια κυβέρνηση που λειτουργεί υπό το κράτος ενός αχαλιναγώγητου και δημαγωγικού δαιμονισμού και εγκαθιδρύει την εποχή της διαστροφής, της παραφιλίας και του εκφυλισμού!
Ο δαίμονας της αρσενοκοιτίας, της ανδρογυνίας και του σοδομισμού αναγάγεται σε μια κατά φύση, εύρυθμη, φυσιολογική και αρμονική λειτουργία και ''θεοποιείται'', προσκυνείται και προσδιορίζεται από έκφυλους, έκτροπους και παραβατικούς αγωγούς μιας αποσαθρωμένης και νοσηρής ελευθεριότητας.
Παιδιά και έφηβοι στοχοποιούνται, ζυμώνονται και διαπλάθονται από εκφασιστικούς στην νοοτροπία πνευματικούς ευνούχους, που μετασχημάτισαν την ''ιδιαιτερότητα'' σε μια καθεστηκυία τάξη υπόδουλων νεοελλήνων και την ανήγαγαν σε νέο status quo της κοινωνικής αυτοχειρίας!
Το περίγελο, το φαιδρό, το ιταμό και το ασύστολα θρασύ είναι πως παθογενείς, παραβατικές και έκνομες, ψυχοσωματικές ασθένειες μιας μικρής ομάδας ανθρώπων αποκτούν μεγέθη κοινωνίας και τα κοινωνικά -από καταβολής κόσμου- ειωθότα ελαχιστοποιούνται στα όρια του περιθωρίου!
Η ομοφυλοφιλία αντιμετωπίζεται, καταπολεμείται και θεραπεύεται μόνο μέσα από το αέναο αναρρωτήριο της Αγίας Εκκλησίας μας και δεν αποκαθίσταται με τα αποσαθρωμένα διαπιστευτήρια κοινωνικής αναγνώρισης από -απίστευτα νοσηρά- πάσχοντα ιδεοληπτικά καθεστώτα.
Ιδού ακολούθως, πόσο εύγλωττα, με σαφήνεια και καταπληκτική ακρίβεια προσδιορίζεται ο λόγος του Αγίου Αποστόλου των Εθνών Παύλου στην προς Ρωμαίους επιστολή του:
''Φάσκοντες εἶναι σοφοί ἐμωράνθησαν, και ενώ διακηρύττουν ότι είναι σοφοί, απεδείχθησαν μωροί και ανόητοι·
καί ἤλλαξαν τήν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καί πετεινῶν καί τετραπόδων καί ἑρπετῶν.
Διό καί παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τά σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς, οἵτινες μετήλλαξαν τήν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καί ἐσεβάσθησαν καί ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρά τόν κτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητός εἰς τούς αἰῶνας· ἀμήν.
Διά τοῦτο παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς πάθη ἀτιμίας. αἵ τε γάρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τήν φυσικήν χρῆσιν εἰς τήν παρά φύσιν, ὁμοίως δέ καί οἱ ἄρσενες ἀφέντες τήν φυσικήν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καί τήν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες. (Ρωμ. 1, 22-27).



Ο ΝΕΟΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟΣ ΓΕΝΝΕΤΗΣΙΟΣ ΕΚΜΑΥΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΑΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ 



Όλος αυτός ο νομοθετικός ορυμαγδός ανάδειξης, προώθησης και διάδοσης της ομοφυλοφιλίας ως ''επιλογής'' είναι Νεοποχικές, γκαιμπελίστικες και ολοκληρωτικές πρακτικές, που στο ροζ προφίλ αυτής της νεοκαθεστωτικής κυβέρνησης, η Νέα Εποχή βρήκε το alter ego του ιδανικότερου σπόνσορά της! Το περί των ''έμφυλων ταυτότήτων'' σχετικό νομοσχέδιο που ψηφίζεται οσονούπω την επόμενη εβδομάδα εντάσσεται στην αμφότερη νομοθετική ''μολυσματική νόσο'' που διέπει και την βάρβαρη και οικουμενιστική ''Ευρώπη των... εργαζομένων,'' ''όπως ακριβώς έτσι προσδιόριζε την ''Ευρωπαική Ένωση'' κάποτε το κόμμα των παράπλευρων, τεθλασμένων και μη τεμνομένων Συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. 


Αν επιτραπεί -ιδιαίτερα στους εφήβους και στους νέους- που αφού ''ζυμωθούν'' και ''διυλιστούν'' μέσα από την ιδεοληπτική εξαθλίωση, τον γεννετήσιο εκμαυλισμό και την μιμητική αποβορβόρωση ενός εμετικού και άθλιου, έμφυλου, διδακτικού προγράμματος στυλ ''gay pride parade'' να... δηλωθούν, τότε θα πρέπει να επέμβει η Δικαιοσύνη στο βαθμό που αυτή δεν προσκρούει στον νεοφασιστικό καθεστωτισμό αυτής της αριστερίστικης, παραβατικής παραφροσύνης. Αν κάποιος είναι... υπερήφανος που είναι ομοφυλόφιλος, τότε ας ακούσει την φωνή του Αγίου Κυρίλου Αλεξάνδρειας στον ''Κατά των Ομοφυλοφίλων'' λόγο του: ''Οἱ καημένοι τό ἐνεργοῦν αὐτό - τό νά ὑφίστανται ὅσα ἀνήκουν στίς γυναῖκες, ἐνῷ θέλουν νά εἶναι ἄνδρες - ἐξ αἰτίας τῆς ἀκολασίας. 


Διότι διαφθείρουν τή θεόπλαστη καί ἀνδροπρεπῆ μορφή μεταβάλλοντας τή φύση, ὄχι γιά τίποτε τό χρήσιμο, παρά μόνο γιά τήν ἀσέλγεια, εἴτε θεληματικῶς πολλές φορές, εἴτε ἀναγκαζόμενοι ἀπό ἄλλους νά τό ὑπομείνουν αὐτό. Ὡς φθορεῖς τῆς φύσεως, καί ἐχθροί τοῦ [ἀνθρωπίνου] γένους, γίνονται καί σπῖλοι τῆς πολιτείας καί προσβολή γιά τή ζωή· ἐκπορνευόμενοι σάν τίς Μαινάδες χορεύουν ἄμετρα στά αἴσχιστα πάθη· μειγνύοντας τήν ἄθλια ζωή μέ τήν σιχαμερή καί διεφθαρμένη πολιτεία τους, περιφέρουν τά πρόσωπά τους ἀμφίβολα καί μισημένα και ''γράμμα νοθευμένο''. Τι ανεκμυστήρευτος, κυβερνητικός ιησουιτισμός και άπλετα παρεχόμενος πολιτικός ταρτουφισμός διέπει εν γένει όλους τους κατ΄επάγγελμα πολιτικούς τυχοδιώκτες μας...! 


Ενώ το 2000 και στο ζήτημα της απάληψης του θρησκεύματος από τις αστυνομικές ταυτότητες γελοιοποιούσαν, απαξίωναν και ευτέλιζαν τους ορθοδόξους καταγγέλοντες, σήμερα... καλούν μια μικρή συνομοταξία απερίγραπτα κριματισμένων, υπότροπων ανθρώπων, να δηλωθεί, ως οι εκδιδόμενες πόρνες που επιτελούν αυτοεξευτελιστική και άνομη ''εργασία''! Γιατι ουσιαστικά αυτό συμβαίνει. Αλλά ο διαχρονικός αυτός συναγελασμός πάσης φύσεως ηδονοβλαβών διαφθορέων είναι πάντοτε ο ίδιος... Συνεχίζει ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας:''Εἶναι λοιπόν δυνατόν νά δεῖ κανείς γεμᾶτα τά σπίτια τῶν μεγιστάνων ἀπό τέτοια τερατόμορφα πρόσωπα, πού φοροῦν χρυσᾶ περιλαίμια στόν τράχηλο, καί νά ἔχουν φύση μέν ἀρσενική, ἀλλά ὄψη θηλυκή, καί νά βαδίζουν θηλυπρεπῶς καί νά ὁμιλοῦν ἀσελγῶς. 


πως τά πορνίδια, περιστρέφουν μέ ἀπρέπεια τό κεφάλι ἀπό δῶ κι ἀπό κεῖ καί γελοῦν ἀκράτητα καί μέ ἀναίδεια, ὑποδηλώνοντας φανερή ὑποδούλωση στόν οἶστρο. Ἔτσι, ἀφ΄ ἑνός φθείρονται ὡς γυναῖκες, μαλακά κατακλινόμενοι καί ἐκθηλυνόμενοι μέ τούς ἅνδρες, ἀφ’ ἑτέρου δέ, κοιμώμενοι μέ τίς γυναῖκες ὡς φύλακες καί εἰκόνες σωφροσύνης δῆθεν, αἰσχροπραγοῦν ἀναίσχυντα καί ἀσύστολα. Καί αὐτοί λοιπόν, φθειρόμενοι μέ αὐτόν τόν τρόπο ἀπό ἄνδρες βεβήλους καί ἀνοσίους, ἐκθηλύνονται καί καταμολύνονται μέσῳ τῆς παρά φύσιν ἀνοσιουργίας καί σιχαμάρας. Οἱ ἴδιοι δέ σάν λυσσασμένα σκυλιά καταμολύνουν καί καταβλάπτουν γυναικάρια ταλαίπωρα, «πού ἔχουν σωρούς ἀπό ἁμαρτίες», ὅπως ἔχει λεχθεῖ · καί, τό χειρότερο καί πιό ἐλεεινό, ἐξ αἰτίας αὐτοῦ γίνονται αἴτιοι καί πρόξενοι καί μέτοχοι τῆς ἀπεράντου κολάσεως, καί ἐκεῖνοι πού φθείρουν καί ἐκεῖνοι πού φθείρονται''.


ΝΕΟΤΑΞΙΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΑΜΒΛΥΝΣΗΣ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ


Στον διαδιδόμενο και εκ του πονηρού ευρέως αντίλογο -πως αυτά πάντα υπήρχαν- απαντούμε πως τα συγκριτικά μεγέθη σήμερα είναι απείρως δυσανάλογα με αυτά του χθες! Αν τα Σόδομα και τα Γόμορα στο νότιο άκρο της Νεκράς Θάλασσας αποτελούσαν δυο βιβλικές πόλεις της κοιλάδας Σιδίμ, που καταστράφηκαν ολοσχερώς από τις ολοκληρωτικές σοδομικές διαστροφές και τον σαρκολατρικό ''οίστρο'' των κατοίκων της, σήμερα ολόκληρη η ''Γηραιά Ήπειρος'' ταυτοποιείται με το ''επίδημο'' σύνδρομο μιας γενικευμένης και ''επικής'' διαφθοράς! 



Αυτή είναι η ''Νέα Εποχή''! Κατά τον David Rockefeller και στο βιβλίο του ''Απομνημονεύματα'' του 2003 γράφηκε το εξής αποκαλυπτικό: ''Βρισκόμαστε στα πρόθυρα της παγκόσμιας μεταμόρφωσης. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι η κατάλληλη μεγάλη κρίση, και τα έθνη θα αποδεχτούν τη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Ποια είναι αυτή: η πλήρης αλλαγή της ανθρωπότητας, η χρεωκοπία των μη αρεστών κρατών, η ασυδοσία άνευ ορίων που θα νομοθετείται από τις κυβερνήσεις που ελέγχουμε, η σεξουαλική διαστροφή, τα νέα ''ήθη'' και η καταπάτηση των μέχρι τώρα αξιών! Έτσι τα κράτη απαγκιστρωμένα και απεξαρτημένα από πολιτισμικές καταβολές, θρησκειακούς συνειρμούς και τοπικές παραδόσεις θα γίνουν οικουμενικά χωριά της παγκόσμιας κυβέρνησης που ετοιμάζεται!'' Είναι εκπληκτικά περιγραφική η φιλοξενία των αγγέλων από τον Λωτ και η αντίδραση των Σοδομιτών: 



Γέν, 19,1-19,7: Ἦλθον δὲ οἱ δύο ἄγγελοι εἰς Σόδομα ἑσπέρας· Λὼτ δὲ ἐκάθητο παρὰ τὴν πύλην Σοδόμων. ἰδὼν δὲ Λώτ, ἐξανέστη εἰς συνάντησιν αὐτοῖς καὶ προσεκύνησε τῷ προσώπῳ ἐπὶ τὴν γῆν. καὶ εἶπεν· ἰδοὺ κύριοι, ἐκκλίνατε εἰς τὸν οἶκον τοῦ παιδὸς ὑμῶν καὶ καταλύσατε καὶ νίψασθε τοὺς πόδας ὑμῶν, καὶ ὀρθρίσαντες ἀπελεύσεσθε εἰς τὴν ὁδὸν ὑμῶν. καὶ εἶπαν· οὐχί, ἀλλ᾿ ἐν τῇ πλατείᾳ καταλύσομεν. καὶ κατεβιάζετο αὐτούς, καὶ ἐξέκλιναν πρὸς αὐτὸν καὶ εἰσῆλθον εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. καὶ ἐποίησεν αὐτοῖς πότον, καὶ ἀζύμους ἔπεψεν αὐτοῖς, καὶ ἔφαγον. πρὸ τοῦ κοιμηθῆναι δέ, οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως οἱ Σοδομῖται περικύκλωσαν τὴν οἰκίαν ἀπὸ νεανίσκου ἕως πρεσβυτέρου, ἅπας ὁ λαὸς ἅμα. καὶ ἐξεκαλοῦντο τὸν Λὼτ καὶ ἔλεγον πρὸς αὐτόν· ποῦ εἰσιν οἱ ἄνδρες οἱ εἰσελθόντες πρὸς σὲ τὴν νύκτα; ἐξάγαγε αὐτοὺς πρὸς ἡμᾶς, ἵνα συγγενώμεθα αὐτοῖς. ἐξῆλθε δὲ Λὼτ πρὸς αὐτοὺς πρὸς τὸ πρόθυρον, τὴν δὲ θύραν προσέῳξεν ὀπίσω αὐτοῦ. εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· μηδαμῶς ἀδελφοί, μὴ πονηρεύσησθε''. 



Οι τρομακτικές συνέπειες της γενικευμένης αυτής ακολασίας και της εκτεταμένης, δημόσιας διαφθοράς ήταν αυτή: ''Καὶ καθὼς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Νῶε, οὕτως ἔσται καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· ἤσθιον, ἔπινον, ἐγάμουν, ἐξεγαμίζοντο, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, καὶ ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας. Ὁμοίως καὶ ὡς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Λώτ· ἤσθιον, ἔπινον, ἠγόραζον, ἐπώλουν, ἐφύτευον, ᾠκοδόμουν· ᾗ δὲ ἡμέρᾳ ἐξῆλθε Λὼτ ἀπὸ Σοδόμων, ἔβρεξε πῦρ καὶ θεῖον ἀπ᾽ οὐρανοῦ καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας''[10]. Λουκά 17, 26-29. Ο μεγάλος ''Κολλυβάς'' της Ορθοδοξίας μας, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης ερμηνεύοντας τον κανόνα των Χριστουγέννων του Αγίου Κοσμά του Μελωδού γράφει το εξής εκπληκτικό στα ''Προλεγόμενα Του Πεζού Κανόνος Του Χριστού Γέννης'' και σε υποσημείωση της σελίδας 64, μιλώντας για τρία θαύματα που έλαβαν χώρα κατά την Γέννηση του Χριστού μας. 



Το τρίτο από αυτά είναι το εξής, όπως ακριβώς διατυπώθηκε από τον Άγιο στο βιβλίο ''Εορτοδρόμιον Παρά Νικοδήμω Εν Μοναχοίς Ελαχίστω Του Αγιορείτου'' Βενετία 1836: ''Tούτον δε και τελευταίον θαύμα ηκολούθησεν εν του Χριστού Γεννήσει. λέγει γαρ ένας Διδάσκαλος ότι την νύχταν εκείνην, κατά την οποίαν εγεννήθη ο Δεσπότης Χριστός, έστειλε πρώτον ένα Άγγελον και εθανάτωσεν όλους τους αρσενοκοίτας, όπου ήσαν εις τον κόσμον, και έπειτα εγεννήθη, δια να μη ευρεθεί τότε εις την γην, μία τοιαύτη Θεομίσητος αμαρτία. (παρά Ιερωνύμω)''. Ο ίδιος στο «Πηδάλιό» του ερμηνεύοντας τον 7ο κανόνα του Μεγάλου Βασιλείου, (που επιβάλλει τριάντα χρόνια απαγόρευσης της Θείας Κοινωνίας από τους αμετανόητους ομοφυλόφιλους, παρουσιάζει ξανά μαρτυρία του Αγίου Ιερωνύμου, όπως ''διὰ μόνην την αμαρτίαν αυτὴν αργοπόρησεν εις τόσας χιλιάδας χρόνων νὰ γένη ἄνθρωπος ὁ Υἱὸς του Θεού''. 


Αντιλαμβάνεται κανείς το μέγεθος, την έκταση, αλλά και τις διαστάσεις που λαμβάνει χώρα μια τέτοια ''Θεομίσητος αμαρτία'', αφού αποτελεί πλήρη διαστροφή, εκφυλισμό και αποδόμηση της θείας δημιουργίας του ανθρώπου κατά το: ''ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς καὶ ἄρχετε τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ τῆς γῆς''. Γέν. 1,27-28.



ΤΟ DNA ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ, Η ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ



Τότε, γιατι γεννιούνται άνθρωποι με ομοφυλοφιλικές τάσεις, αφού εποιήθησαν από τον Θεό, ως εικόνες Του; Εξαιτίας της αμαρτίας που διαδέχεται γενεά και γενεά, κατά το ''αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα,'' που ενώ δεν απαντάται πουθενά στην Αγία Γραφή, βρίσκει όμως εφαρμογή στο: ''…εγώ ειμι Κύριος ο Θεός σου, Θεός ζηλωτής, αποδιδούς αμαρτίας πατέρων επί τέκνα επί τρίτην και τετάρτην γενεάν τοις μισούσι με. και ποιών έλεος εις χιλιάδας τοις αγαπώσι με και τοις φυλάσσουσι τα προστάγματά μου.» (Δευτ. ε', 9-10).



Αυτό που σήμερα καταγράφεται ως DNA της κάθε σωματοδομής και δεν είναι τίποτ΄άλλο παρά ο φορέας των γενετικών πληροφοριών του κυττάρου, όχι μόνον με την έννοια της μεταβίβασης χαρακτηριστικών, αναλοίωτων από γενεά σε γενεά, αλλά και της ρύθμισης της ατομικής φυσιογνωμίας, σε μια πιο ελεύθερη αποσαφήνηση είναι ο φορέας που διοχετεύει στον άνθρωπο χαραχτηριστικά και προηγούμενων γενεών: αν είναι οξύθυμος, πράος, συνετός, εξαρτημένος, σαρκολάτρης, κοιλιόδουλος, παραβατικός, χαρούμενος, μελαγχολικός ή ανοιχτόκαρδος, θηλυπρεπής ή ανδροπρεπέστατος.



Οι αμαρτίες που μορφοποιούν τα χαραχτηριστικά κάθε ατόμου, τον ακολουθούν! Υπό αυτή την έννοια η ομοφυλοφιλία είναι ένας σταυρός για τον άνθρωπο, κατά τον ίδιο λόγο που γεννιούνται άνθρωποι με σωματικές και ψυχικές αναπηρίες, ανίατες ή ιάσιμες, χρόνιες ή σταδιακές. Η αντιμετώπισή της: εδράζεται στις διαχρονικές, πνευματικές θεραπείες της Μυστηριακής Ζωής που παρέχει η Εκκλησία. ''Ο υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται''. Ματθ.10,22.



Στην εσχατολογική προοπτική των χρόνων που ζούμε με την άνθιση και εγκατάσταση των κοσμικών -ισμών στους εγωπαθείς, εγωκεντρικούς και φίλαυτους νόες των ανθρώπων, που δίκην της ''μωρής σοφίας'' τους μετεξελίχθηκαν σε ανακηρυσσόμενους ''διαδραστικούς'' ''θεούς'' ενός άνομου και υπονομευτικού, εφήμερου βίου, ενώ διακηρύττουν ότι είναι σοφοί, απεδείχθησαν μωροί και ανόητοι· ''καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν. Διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς, οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα''.Προς Ρωμ. 1.23-25.



Γι΄αυτό: ''Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα, πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ, πορνείᾳ, πονηρίᾳ, πλεονεξία, κακίᾳ, μεστοὺς φθόνου, φόνου, ἔριδος, δόλου κακοηθείας, ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρετὰς κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας·'' (Το αυτό). Συνεπώς κάθε νόσος-αμαρτία πνευματικά κατέχει δυνητικά σωτηριολογική προοπτική, εφόσον αυτή βρίσκει την αποκλειστική θεραπεία της μέσα από τους κόλπους της αγίας Εκκλησίας μας.



Όσο για την σημερινή, γενική αποστασία, την υλιστική ειδωλολατρία και τον παγκόσμιο, ανθρωποκεντρικό εκφυλισμό που ορίζουν την εσχατολογική κατάληξη του ημιθανούς -πνευματικά- ανθρώπου, ας σημειωθεί συμπερασματικά και τούτο: ''υποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι''; Ματθ. 16,3. 



Οι σύγχρονοι, κυβερνητικοί ''ευνούχοι,'' αλλοιωμένοι και εκφυλισμένοι κατά την -κοσμικά- ''μωρήν σοφία'', άθεοι, απνευμάτιστοι και προπαντώς διαστροφείς και διεστραμμένοι της ανθρώπινης φύσης και υπόστασης, ταυτόχρονα δε και αφοσιωμένοι δούλοι του κατοχικού, γερμανοτραφούς προτεκτοράτου, γι' αυτό και -ιστορικά- κοινοί, επί χρήμασι μειοδότες εκτελούν προπληρωμένα συμβόλαια κοινωνικού θανάτου!
Οι δε αντιπολιτευτικοί -κατ' επάγγελμα- ''φαρισαίοι'' εκποιητές συμφωνούν διαμαρτυρόμενοι και διαφωνούν συνενούντες, θρηνολογούν υποκριτικά ως παλκοσένικοι, θεατρικοί ταρτούφοι και άμα τη λήψη της κυβερνητικής τους ''βασιλείας'' μετατρέπονται τανάμπαλιν, ως οι γνωστοί, κρατικοί και μισθωμένοι επιβήτορες της προκαθορισμένης, εγκόσμιας και απόστατης ζωής μας.
Οι ομοφυλόφιλοι, ως αμετανόητοι θύτες και αυτόχειρα θύματα των ίδιων των υπότροπων και δεσμωτών εαυτών τους, αλλά και -''επιδέξια''- χειριστικά παίγνια της γενικότερης, παγκόσμιας στρατηγικής των Rockefeller, των Rothschild, των Warburg ή των Bruce είναι άξιοι, όχι... ''υπερηφάνειας'' των... ''gay pride parade,'' αλλά ενός καθολικού, επιτάφιου θρήνου, ως πνευματικά και εν δυνάμει νεκροί!
Οι ''έμφυλες ταυτότητες,'' που ουσιαστικά είναι έκφυλες ταυτότητες δημοσίου ψυχιατρείου νομιμοποιούν την διαστροφή, πλασάρουν μαζικά το δυσειδές, τερατοειδές και δύσμορφο μοντέλο της αρσενοκοιτίας και το κυριότερο ελπίζουν στον προσδοκώμενο μιμιτισμό, προκειμένου να επαληθευθούν οι ''επιληπτικοί'' αμοραλισμοί τους.
Στοχοποιούν και αποσυνθέτουν την Παιδεία, για να δημιουργήσουν μαζική παραγωγή άβουλων και εκφυλισμένων ''τετραπόδων,'' που θα είναι έτοιμοι σαν γνήσιοι γενίτσαροι ''ευνούχοι'' να προωθούν και αυτοί με την σειρά τους ''πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν''.
Ο ''Γενιτσαρισμός'' στην εποχή μας είναι και η πιο εύστοχη οριοθέτηση της προσδοκίας των ξεπουλημένων, κατοχικών επιβητόρων μας.
Εν κατακλείδι: η καλύτερη περούκα ποτέ δεν κρύβει έναν άνδρα, τα make up, οι πούδρες, τα ρουζ και οι σκιές δεν φτιάχνουν από μόνα τους γυναίκες και οι πλαστικές, χειρουργικές επεμβάσεις το μόνο που δημιουργούν είναι Frankenstein, ωραιοποιημένα τέρατα στα εξώφυλλα πρόστυχων και προαγωγών περιοδικών!
Εύχεσθε!



Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF