ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Η ΕΥΧΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ




Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 

Ἀμήν ! 


Δέσποτα φιλάνθρωπε, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς καὶ Σωτὴρ ἡμῶν, θαῤῥοῦντες εἰς τὴν ἄμετρόν Σου ἀγαθότητα, προσπίπτομέν Σοι ἐν μετανοίᾳ καὶ ἐκ βαθέων δεόμεθά Σου, ὅπως ταῖς πρεσβείαις τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Μαρτύρων Σου Κυπριανοῦ καὶ Ἰουστίνης, καταργήσῃς, ἐκριζώσῃς, διαῤῥήξῃς καὶ ὡσεὶ καπνὸν διαλύσῃς καὶ ἀπολέσῃς πάντα σατανικὸν δεσμὸν ἀπὸ παντὸς τόπου τῆς δεσποτείας Σου, ἐλευθερώσῃς δὲ τὸν δοῦλόν Σου (δεῖνα) ἀπὸ πάσης ὀργῆς καὶ ἀσθενείας, μαγείας καὶ σατανικῆς ἐπηρείας, ἀπὸ παντὸς πάθους καὶ δυσπραγίας, ἀπὸ πάσης φαρμακείας τε καὶ γοητείας, μαντείας καὶ βασκανείας, ἅτινα ἐνήργησάν τινες τῇ συνεργίᾳ τοῦ ἀρχαίου δράκοντος. 


Σύ, Πανάγαθε, ὡς Παντογνώστης, οἶδας καὶ τοὺς τρόπους τοῦ τῆς κακίας ἐφευρέτου καὶ τοὺς τόπους, ἐν οἷς ταύτην ἐνήργησε· δι᾿ ὅ, ἱκετεύομέν Σε, ταχὺ ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἀναξίων τέκνων Σου καὶ δὸς τῷ δούλῳ Σου (δεῖνι) ταχεῖαν τὴν ἀπολύτρωσιν ἀπὸ τοῦ κράτους τοῦ διαβόλου καὶ τῶν ἔργων αὐτοῦ, διὰ τῶν Ἁγίων Σου Μαρτύρων Κυπριανοῦ καὶ Ἰουστίνης. Ὅτι Σὺ εἶ ὁ ἰατρός, ἡ ἀνόρθωσις καὶ ἡ παρηγορία τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ Σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν σὺν τῷ ἀνάρχῳ Σου Πατρὶ καὶ τῷ Παναγίῳ καὶ Ἀγαθῷ καὶ Ζωοποιῷ Σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. 


ναστήτω ὁ Θεὸς καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ Αὐτοῦ καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου Αὐτοῦ οἱ μισοῦντες Αὐτόν. Συντριβήτωσαν ὑπὸ τὴν σημείωσιν τοῦ τύπου τοῦ τιμίου Σταυροῦ Σου πᾶσαι αἱ ἐναντίαι δυνάμεις. Ἡ ἀήττητος καὶ ἀκατάλυτος καὶ θεία δύναμις τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, μὴ ἐγκαταλίπῃς ἡμᾶς τοὺς ἁμαρτωλούς. Κύριε, ὅπλον κατὰ τοῦ διαβόλου, τὸν Σταυρόν Σου ἡμῖν δέδωκας· φρίττει γὰρ καὶ τρέμει, μὴ φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τὴν δύναμιν, ὅτι νεκροὺς ἀνιστᾶ, καὶ θάνατον κατήργησε· διὰ τοῦτο προσκυνοῦμεν, τὴν Ταφήν Σου καὶ τὴν Ἔγερσιν. 


Τῷ Σῷ Σταυρῷ Χριστὲ Σωτήρ, ὁδήγησον ἡμᾶς ἐπὶ τὴν ἀλήθειάν Σου, καὶ ῥῦσαι ἡμᾶς τῶν παγίδων τοῦ ἐχθροῦ· ὁ ἀναστὰς ἐκ τῶν νεκρῶν, ἀνάστησον ἡμᾶς πεσόντας τῇ ἁμαρτίᾳ, ἐκτείνας τὴν χεῖρά Σου, φιλάνθρωπε Κύριε, τῇ πρεσβείᾳ τῶν Ἁγίων Σου. Σταυρός, ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης· Σταυρός, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας· Σταυρός, Βασιλέων τὸ κραταίωμα· Σταυρός, πιστῶν τὸ στήριγμα· Σταυρός, Ἀγγέλων ἡ δόξα, καὶ τῶν δαιμόνων τὸ τραῦμα. 


Τῇ πρεσβείᾳ, Κύριε, πάντων τῶν Ἁγίων καὶ τῆς Θεοτόκου, τὴν Σὴν εἰρήνην δὸς ἡμῖν καὶ ἐλέησον ἡμᾶς ὡς μόνος Οἰκτίρμων. Ἀπολυτίκιον. Ἦχος αʹ. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Τῆς μαγείας τὴν τέχνην, ἐπὶ χρόνοις ἢν ἤσκησας, ὦ Κυπριανὲ ὑποθήκαις, Ἰουστίνης κατέλιπες· ποιμὴν Ἀντιοχείας καταστάς, καὶ φύλαξ ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ, ἣν ἐσφράγισας τοῦ ξίφους τῇ τελευτῇ, εἰς πόλιν Νικομήδειαν. Χαίρετε τοῦ ἐχθροῦ φυγαδευταί, χαίρετε κρῆναι ῥώσεως· χαίρετε τῆς Μονῆς ὑμῶν φρουροί, Φυλῆς τε δήμου ἔφοροι. Κοντάκιον. Ἦχος βʹ. Προστασία τῶν Χριστιανῶν. 


Τῆς δουλείας τῆς εἰδωλικῆς ἠλευθέρωσαι, καὶ τὴν γνῶσιν τὴν ἀληθινὴν ἐξηρεύνισας, Ἱεράρχα Κυπριανὲ γενόμενος ποιμήν· ζωῆς νάματα εἰς καθαρά, Ἀντιοχείας τὸν λαόν, ὁδηγήσας ἐν χάριτι. Πρέσβευε τῷ Κυρίῳ, συνάμα τῇ Ἰουστίνῃ, καλλιπαρθένῳ ἱερᾷ, παρ᾿ ἧς ἔγνως τὰ ἀπόῤῥητα. Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς.



Ἀμήν!


12 σχόλια:

  1. Μπορεί να διαβάζεται και από λαικούς,χωρίς χρονικά όρια.Θα καταλάβετε την δύναμή της,όπως και κάθε προσευχής,άμεσα.Σας ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Διαβασα την προσευχη 3 φορες και εκλαιγα ασταματητα... ενιωσα οτι ανακουφιστηκα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ηθελα να ρωτησω τι χρειαζετε να φοραμε επανω μασ η να εχουμε στο σπιτι μασ ωστε να μην μασ πιανουν τα μαγια.Εκτοσ εξομολογησησ,θειασ κοινωνιασ και να πηγαινουμε εκκλησια τακτικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πάνω από όλα βρίσκεται η Μετάνοια,η αλλαγή τρόπου ζωής, αυτό που λέμε πνευματική ζωή! Εμπειρικά και βιωματικά σας καταθέτω, πως η εικόνα των Αγίων μας Κυπριανού και Ιουστίνης στο σπίτι μας με αναμένη κανδύλα, καθημερινά πρωινός αγιασμός να πίνετε νηστικός/ή ή και το βράδυ, τακτική, καθημερινή προσευχή κατά το δυνατόν κι ένας απλός σταυρός επάνω σας. Επαναλαμβάνω στην αγάπη σας, πως η Πίστη μας δεν επιδέχεται να χρησιμοποιούμε εκκλησιαστικά αντικείμενα ως... ''μαντζούνια'' και το μυστικό βρίσκεται στην αλλαγή τρόπου ζωής σε συνδιασμό με έναν πολύ καλό πνευματικό. Να είστε καλά κι οι Άγιοί μας να σας σκέπουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλησπέρα θα ηθελα να ρωτησω οτι εχω διαβασει και στο βιβλιαράκι του Αγιου Κυπριανου και της Αγίας Ιουντινας οτι πρέπει να την διαβάζουμε για 40 ημέρες. Επειδή ειδα οτι γράψατε δεν υπαρχει συγκεκριμένος χρονος ? Και επίσης με την προσευχή αυτη μπορούμε να προσευχόμαστε και να διαβαζουμε τα ονοματα συγγενών η φιλων που εχουν ψυχικά προβληματα η εγωισμό συμπεριφέρονται ασχημα ωστε να φυγουν ολα τα κακα που εχουν και να φωτιστουν απο τον Θεό να αλλαξόυν συμπεριφορά και νά ενωθουν γονείς που εινάι απομακρυσμένόι απο τα παιδιά τους η οποιοδήποτε προβλημα υπαρχει . Μαυτον τον τροπο μεσω της προσευχής μας οταν θα βαζουμε αυτούς τους ανθρωπους θά επηρεαστούν και θα εχουμε ευλογημένη αλλαγή?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τα ανεξάντλητα, χρονικά όρια ανάγνωσης της ''Ευχής'' που γράφουμε- παραπέμπει στο ότι δεν υπάρχει ημερομηνία λήξης! Απλά, η Εκκλησία μας συνήθως συνιστά, προτρέπει για καλύτερα αποτελέσματα σε συνδιασμό με την Μετάνοια. Εδώ και πολλά χρόνια -δυστυχώς- υπάρχει σε πολλούς Ορθοδόξους -δεν αναφέρομαι φυσικά σε εσάς- μια αριθμολαγνεία σχετικά με τις προσευχές. Το βιβλιαράκι μαζί με την ''Ευχή'' του Αγίου Κυπριανού βρίσκεται στο ακόλουθο link: https://www.scribd.com/document/215892471/Η-ΕΥΧΗ-ΚΑΤΑΤΗΣ-ΜΑΓΕΙΑΣ Για τα υπόλοιπα, που ρωτάτε σας απαντώ, πως η επίκληση των Αγίων μας έχει τα αποτελέσματα, που ο Θεός επιτρέπει και φυσικά ανάλογα και με την ''αντίδραση-μετάνοια'' των αναγνωσμένων. Να είστε καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εκεί που λέει (δεινι) λέμε τό ακόμα μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εκεί που λέει (δείνι) λέμε το όνομά μας ή και τα ονόματα των ανθρώπων μας, που θέλουμε να προσθέσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εδω ειναι πολυ μικρη η προσευχη του αγιου κυπριανου σε σχεση με την κανονικη προσευχη που ειναι μεγαλυτερη. Υπαρχει διαφορα η οχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στον ακόλουθο σύνδεσμο είναι το εκδοθέν από της Ιεράς Μονής βιβλιαρίδιο, με την Ευχή και την Παράκληση στους Αγίου μας Κυπριανό και Ιουστίνη. Για λόγους που δεν γνωρίζω, η Ευχή έχει συντομευθεί χωρίς φυσικά να ''χάνει'' την δύναμή της, όπως και κάθε άλλωστε επίκληση. Ο σύνδεμος: http://www.agioskyprianos.org/files/pdf/Eyxh&Paraklhsis.pdf

      Διαγραφή

Print Friendly and PDF