ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Σάββατο 5 Μαρτίου 2016

ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΕ ΠΡΟΣΙΤΗ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ





Χαμένη μου πατρίδα πρέπει να σ’ αφήσω, Χαλέπι, και Κομπάνι, και Παλμύρα,
Παιδιά και όνειρα πρέπει να κρατήσω. Καθώς ο άνεμος μας σπρώχνει δυτικά.
Σύνορα και συρματόπλεγμα μπροστά μας. Σαν τα περάσουμε θα γίνουμε πια οι ξένοι.
Στον κάθε νέο τόπο, για λίγο σαν σταθούμε. Σαν ξένοι θα ξαποστάσουμε, λίγο νερό να πιούμε
πριν κι από κει μας σπρώξουν μακριά. Χαμένη μου πατρίδα πρέπει να σ’ αφήσω. Έ, ξένε, τι ζητάς, πού θες να πας; Πατρίδα νάβρω ήσυχος να ζήσω. Ο πόλεμος κτυπά και κάτω κι από πάνω.
Τρέχει μαζί μας, από κοντά μας κυνηγά. Τρέχουμε κι εμείς, τρέχω και δεν φτάνω.
Τι κι αν τον αφήσαμε ξοπίσω, αυτός περνά τα σύνορα μαζί μας, σαν άνεμος
λυσσομανά δαιμονισμένος. Κι εμείς άπιστοι και τρομοκράτες.
Κυνηγημένοι, βρώμικοι, χαμένοι. Χωρίς χαρτιά, απ’ όλους ξεχασμένοι.
Ο πόλεμος κτυπά και κάτω κι από πάνω. Έ, ξένε, πού θες να πας, τι μας ζητάς;
Πατρίδα νά'βρω να πεθάνω. Χωρίς πατρίδα και χαρτιά, ο πάντα ξένος
Κι ο πόλεμος να κτυπά αγριεμένος Παντού με κυνηγούν: άνθρωποι, θεοί και νόμοι.
Σε τι ελπίζω; Σ’ αυτό που λέει κι ο ποιητής…
Η τελευταία λέξη δεν ειπώθηκε ακόμη.

                                                                               Βασίλειος Χριστόπουλος



Το προσφυγικό πρόβλημα είναι κατ' ουσίαν ένα τόσο πολυσύνθετο, ως και δαιδαλώδες

 τεκτονικό απαύγασμα των κραταιών ιστρουχτόρων του κοσμοκράτορος, ώστε, όποιος 

το προσεγγίζει αβίαστα και εξ' απαλών ονύχων κινδυνεύει να αυτοχαραχτηρισθεί το λιγότερο 

ως γραφικός ορθολογιστής ή ως ευκαιριακός μπακαλοτεφτεριστής ανέξοδων και ευφάνταστων ιδεοληπτικών προσθαφαιρέσεων.

 Ο πόλεμος στην Συρία που ξεκίνησαν οι μισθωμένοι αντάρτες του αμερικανικού uber alles είναι 

ο επίκεντρος ομφαλός της έναρξης του Γ΄Παγκοσμίου πολέμου, που σηματοδοτεί

 εμβληματικά την οριστική ρήξη και ανατροπή της Ρωσικής επαναφοράς και την εγκατάσταση του Εβραικού Μιάσματος

 στον υπό ίδρυση τεκτονικό ναό του Σολομώντα. 

Η άρδην συνακόλουθη εισροή προσφύγων, μεταναστών και λάθρων διακομιστών της Ισλαμομοκρατίας

 δεν ήταν μόνο απότοκη και προβλέψιμη, αλλά λεπτομερειακά σχεδιαζόμενη και καθοδηγούμενη 

από την παγκόσμια Ομερτά του σιωνιστικού Μακιαβελισμού. 

Και η Ευρώπη, 

αυτή η απολίτιστη και βάρβαρη μετρέσα του εβραικού λόμπυ κλείνει τα σύνορα κυνικά 

και ανερυθρίαστα στον πρόσφυγα, για την κατάσταση του οποίου είναι υπεύθυνη η ίδια!


Η Ευρώπη -έπρεπε- για τους απεργάζοντες την παγκόσμια ανομία, ν΄αλλάξει δημογραφικό προσανατολισμό, πολιτισμικές και εθιμοτυπικές παρακαταθήκες και -μεροληπτικά- σταδιακή αποχριστιανοποίηση μέσω του τεκτονικού Οικουμενισμού. Ο,τιδήποτε δεν χρειάζεται να το καταργήσεις, αλλά να το αλλάξεις, να το μορφοποιήσεις, να το αναπλάσεις και έτσι να το αλλοιώσεις. Είναι η πιο προσφιλής, ακίνδυνη και ιδεατή μεθοδολογία των επινοητικών μιλιταριστών της υφηλίου, αλλά και των εντεταλμένων Συγκρητιστών του διαχριστιανικού μεγαλοιδεατισμού, που προσβλέπουν -έναν αιώνα σχεδόν τώρα- στην ένωση, την ομογενοποίηση και τον αυτοματισμό, άρα στην σαλαμοποίηση, την σήψη και την οριστική κατάργηση της Ορθοδοξίας, στην οποία βεβαίως δεν ανήκουν, όμως μπορούν να την χειραγωγούν και να την ποδηγετούν ανιλεώς. Η Ευρωπαική Ένωση σύντομα αυτοκαταργείται -όπως αυτοκαταργήθηκε και η ΕΟΚ- για να μετουσιωθεί το υπερφίαλο όραμα της Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Ο Χένρυ Κίσσιγκερ στο TIME, του Μαρτίου του 2013 δήλωνε επιεικώς κυνικά: ''Ο Γ΄Παγκόσμιος πόλεμος πρέπει σύντομα να ξεκινήσει και να πεθάνουν τουλάχιστον τα 2/3 της γης, γιατι ο πλανήτης δεν αντέχει άλλο!...


Πρέπει να ξεκινήσουμε πάλι από την αρχή και να υποδεχθούμε την Νέα Εποχή που ανατέλλει, γι΄αυτό και ο πόλεμος είναι η αναγκαία λύση. Ό,τι ζήσαμε ξεχάστε το, αυτά που έρχονται σηματοδοτούν έναν Νέο Κόσμο που, ούτε καν τον φανταζόσαστε. Ένας Κόσμος τόσο διαφορετικός από τον παλιό''. Ο ίδιος γερμανοεβραίος, ''παρασημοφορεμένος'' ιμπεριαλιστής Υπουργός Εξωτερικών του Νίξον  δήλωνε πριν κάποια χρόνια. Από απόρρητη έκθεση της Μοσάντ, η ιδιωτική συνομιλία του σε εκπροσώπους της γερμανικών εβραικών συναγωγών, κατά την επίσημη επίσκεψη του στη Γερμανία το (1983). ''Στις αρχές του 21ου αιώνα, το Ισραήλ πρέπει να ελέγχει όλα τα ενεργειακά κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου. Από τους συνδικαιούχους μόνο με την Τουρκία πρέπει να διαπραγματευτεί και στην ανάγκη να παραχωρήσει ένα μέρος. Οι Αραβικές χώρες της Μέσης Ανατολής θα είναι απασχολημένες σε εμφύλιες συρράξεις. Η Ελλάδα και η Κύπρος θα μαστίζονται από δρομολογημένη οικονομική κρίση. Η μόνη παρηγοριά για τους Ελληνες, ίσως να είναι η δικαίωσή τους για την αποπληρωμή των Γερμανικών αποζημιώσεων από το Β' Παγκόσμιο πόλεμο. 


Σε αυτή τη δικαστική διεκδίκησή τους πρέπει να τους στηρίξουμε, για να τρωθεί η οικονομική επανάκαμψη και το γόητρο, της πάντοτε επικίνδυνης για μας, Γερμανίας''. Η Ευρώπη λοιπόν αποσυντίθεται δημογραφικά, αλλοτριώνεται πολιτισμικά, χειραγωγείται και μορφοποιείται στην οδό της Παγκοσμιοποίησης. Το κλείσιμο των συνόρων δεν είναι εφήμερη, αναποτελεσματική συγκηρία για τους αιθεροβάμμονες Ευρωπαιστές, αλλά σχέδιο μιας εγκληματικής και απροκάλυπτης άλωσης της Ελλάδος. Όλοι θυμούνται την -πάλαι ποτέ- ενωμένη Γιουγκοσλαβία του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Τώρα είναι η σειρά της Ελλάδος, αλλά ο πραγματικός στόχος στο τέλος είναι πάντα η Ρωσία. Στην Γιουγκοσλαβία, αφού επί χρόνια επικρατούσαν αποσχιστικές τάσεις, Κροατών, Σλοβένων, Αλβανόφωνων του Κοσσυφοπεδίου και ψευδομακεδόνων των Σκοπίων, το ΝΑΤΟ επενέβει το 1999, χωρίς καμμία προηγούμενη απόφαση ή έγκριση από τον ΟΗΕ, με το αιτιολογικό της προστασίας των Αλβανόφωνων του Κοσόβου!... Ο Μιλόσεβιτς, που ήταν ο τελευταίος ηγέτης -προ της Νέας Τάξης Πραγμάτων- και ενώ από τους Αμερικανούς είχε παλαιότερα ιδιαιτέρως εκθειασθεί, τώρα αποδομείται, δαιμονοποιείται και εντέλει συντρίβεται. 


Οι επιδρομές των μισθοφόρων του αλβανικού UCK στα σερβικά χωριά και οι ομαδικές δολοφονίες αποκρύπτονταν. Προβάλλονταν ομαδικές δολοφονίες ''Αλβανόφωνων'' από τον Σερβικό στρατό, ενώ κύματα προσφύγων, Σέρβων και Αλβανών, ξεχύνονταν προς κάθε κατεύθυνση. Στην εκστρατεία ενοχοποίησης του Μιλόσεβιτς προστέθηκαν σχεδόν όλα τα Ευρωπαικά κράτη. Στις αρχές του 1999, η δαιμονοποίηση του Μιλόσεβιτς είχε ολοκληρωθεί. Οι Αμερικανοί κινητοποίησαν το ΝΑΤΟ. Οι άμαχοι που σκοτώνονταν δίχως έλεος, χαρακτηρίζονταν πλέον ως ''παράπλευρες απώλειες!...''. Έτσι η Γιουγκοσλαβία έγινε Σερβία...! Αυτήν την στιγμή, η Ελλάδα είναι η πλέον ιδεατή ''Ιφιγένεια'' που πρέπει να θυσιασθεί χάριν της υπόλοιπης, παρηκμασμένης ολικά Ευρώπης. Να συγκεκριμενοποιήσουμε και να καταστήσουμε σαφές, πως όλοι οι Πρωθυπουργοί των Ευρωπαικών Κρατών σήμερα είναι άμεσα υποχείρια της Νέας Εποχής, επί γνώσει εντολοδόχοι και υπηρεσιακοί διακομιστές άνωθεν επιταγών, κοινωνικοποιημένοι δουλοπρεπείς μπάτλερ και αναντίρρητοι, πιστοί εφαρμοστές της. 


Περί τούτου το μεταναστευτικό και προσφυγικό ρεύμα εμπλουτίζει δια κυβερνητικών αποφάσεων σχεδόν όλη την Επικράτεια, προκειμένου ''πλουραλιστικά'' και ''ισομερή'' να αλλοιωθεί ο δημογραφικός πληθυσμός, μαζί του και ό,τι με αυτόν συνεπάγεται. Τα hot spots σύντομα θα δώσουν την θέση τους σε μόνιμες, επανδρωμένες κατοικίες όλων των αλλοδαπών και αυτές, την ''πράσινη κάρτα'' του... Έλληνα υπηκόου... Σε κάποια νησιά των Δωδεκανήσων -όπως στην Λέσβο- ξεκίνησαν ήδη οι εργασίες κατασκευής μουσουλμανικών κοιμητηρίων, ο υπουργός Απαιδείας και... Απαιδίας -το πρόβλημα άλλωστε είναι διττογραφούμενο- δήλωσε, ότι ''από τον Σεπτέμβριο τα παιδιά όλων των αλλοδαπών της χώρας θα βρίσκονται στα σχολεία τους'' και ο ανερμήνευτος (!) -ετυμολογικά και προσδιοριστικά- αναπληρωτής Υπουργός των Εξωτερικών Νίκος Ξυδάκης δήλωσε πως: ''Το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδος είναι τεράστιο, μεσομακροπρόθεσμα μπορεί να ωφεληθεί η Ελλάδα από την ενσωμάτωση ανθρώπων, που θέλουν να μπουν στην κοινωνία να εργαστούν, να ενσωματωθούν''... 


Για να συνεχίσει αναφερόμενος στο, ποσους μετανάστες μπορεί να ενσωματώσει η ελληνική κοινωνία: ''Η Αυστρία των 9 εκατομμυρίων έχει πάρει 95 χιλιάδες (;), θα φτάσει τους 130 (;), η Ελλάδα δεν μπορεί να απορροφήσει 20.000 και 30.000 ανθρώπους; Ο ανθρωπισμός της Ελλάδος είναι και αυτός, ότι θα δώσει καταφύγιο σε κάποιους ανθρώπους. Τέτοιο καταφύγιο έχει δώσει η κατεστραμμένη Κύπρος μετά το '74 στους πρόσφυγες του Λιβάνου και οι πρόσφυγες του Λιβάνου συνέβαλαν στο κυπριακό θαύμα μετά την καταστροφή του '74. Τέτοιο καταφύγιο έχει προσφέρει πολλές φορές η Ελλάδα, οι εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανοί που έμειναν στην Ελλάδα και τα παιδιά τους μιλούν μόνο ελληνικά, δεν προσέφεραν στην Ελλάδα;''... Η Ομολογία είναι απροκάλυπτη και προφανής: 


Η Χώρα είναι υπό Γερμανική Κατοχή, διοικείται από Κατοχική Κυβέρνηση, όλοι οι επίορκοι Πρωθυπουργοί από την είσοδο στο ΔΝΤ και εντεύθεν είναι οι κατ΄επάγγελμα δωσίλογοι, οι ενσυνείδητοι κουκουλοφόροι και οι ευκαιριακοί μαυραγορίτες της κοινοβουλευτικής πιάτσας. Το 25 ο/ο των Ελλήνων είναι άνεργοι, 5.000 έχουν ήδη αυτοχειρίσει, η εθνική κυριαρχία έγινε μπακίρικο μπεγλέρι στα χέρια της Άγκελα Μέρκελ και η πανευρωπαική απαξίωση της Ελλάδος, την ευτέλισε και την καθυποβίβασε από ΨωροΚώσταινα σε ΜουρλοΚώσταινα. Το ΝΑΤΟ κουρσεύει με ηγεμονική έπαρση το Αιγαίο και οι κοινωνικές εκρήξεις αιμορραγούν τρομακτικά με τον αήθη και παραβατικό εγκλωβισμό προβλέψιμων προσφύγων. Άρα; Ομολογεί ο τοιούτος κομματικός ανήρ, πως, άμα το τέλος της -ολικά- σφοδρής συντριβής της χώρας, ο πληθυσμός της θα είναι πολυεθνικός, πολυπολιτισμικός, πολυθρησκευτικός και πολυεθιμοτυπικός! Θα έχει πολλαπλά αλλοιωθεί το ελληνικό στοιχείο -εκ του οποίου- η ''ειρηνική'' υφαρπαγή της Παράδοσής του, της Πίστης και του Πολιτισμού του δεν θα έχουν πλέον ιστορική διαδοχή και κοινωνικό έρεισμα, οι δε πνευματικές αξίες των πάλαι ποτέ Ρωμιών θα προσκρούσουν με -απίστευτα- θανάσιμη κατάληξη πάνω στην Εθνικοφυλετική ανακύκλωση των πάντων! 


Και οι συνέπειες θα είναι ανέκφραστα οδυνηρές και ακατάληπτες... Για όλα αυτά προετοιμάζουν το έδαφος της συνεγκατάστασης, της συμβίωσης και της συνοδοιπορίας. Οι αριστεροί κρατούντες διακατέχονται από μια ψυχοπαθολογική άγνοια ορίων και φραγμών, και από έναν εκτροχιασμένο, παραβατικό αυτοσκοπό. Βιώνουν την ουμανιστική -τάχα- αλληλεγγύη μέσα από την ηθική εκτροπή, και τον -κολασμένα- ανθρωποκεντρικό υλισμό μέσα από το ιδεοληπτικό πάθος σε κάθε τι παραβατικό, νοσηρό και πεθαμένο. Θυμίζουν τους ανέξοδους χίπις των Ματάλων, που αφού μεγάλωσαν, έγιναν η νέα Nomenclatura των πληβείων, των πτωχών και των πλουσίων. Από την άλλη, οι ετερόκλητοι δεξιοί αρχάγγελοι του ακρογωνιαίου νεοφιλελευθερισμού, νοσηρά αποιδεολογικοποιημένοι, ασύστολα αποπολιτικοποιημένοι και -ερμητικά- ταγμένοι -αποκλειστικά- λακέδες της Γαλλογερμανικής συζηγίας, πωλούν, ως μιζαδόροι παλαιοπώλες του Μοναστηρακίου ανέξοδες ιδέες σε τιμή ευκαιρίας. Όσο για τους άρπαγες, αυτοονομαζόμενους Κεντρώους του μεσαίου χώρου, αυτοί είναι οι μονίμως προτεταμένα το χέρι, μια στο Κεφάλαιο και μια στην Διαπλοκή. 


Η ''περίφημη'' δεκαετία του '80, τους δικαίωσε απόλυτα, καθώς κατήργησαν με ''δημοκρατικές διαδικασίες'' το προηγούμενο κομματικό κράτος, για να οικοδομήσουν με ιδιαίτερο ζήλο και αξιοσημείωτο μεράκι το δικό τους καθεστώς! Και τα κατάφεραν με ένα ανεπανάληπτο προγκρόμ διώξεων, με μια απίστευτη κομματογενή σπέκουλα παραβάσεων και έναν -αυτοκρατορικά- πομπώδη ηγεμονικό εξουσιασμό των μη ομοφρονούντων. Ουσιαστικά, όμως σήμερα δεν υπάρχουν πλέον δεξιοί κι αριστεροί. Υπάρχουν προδότες και πατριώτες, εθνικοί μειοδότες και αντιστασιακές μονάδες υπό έλλειψη... Οι ναυαρχίδες του ΝΑΤΟ σουλατσάρουν στο Αιγαίο σαν ώριμες κυρίες της Βικτωριανής εποχής και απλά παρακολουθούν νωθρά και απερίσπαστα τους πρόσφυγες να λιάζονται... Στην πραγματικότητα όμως στήνουν στρατιωτικό καρτέρι στους προβεβλημένους Ρώσους, που κατεβαίνουν απ' τον Εύξεινο Πόντο στην Συρία. Προετοιμάζεται με προσεγμένη ενδελέχεια το πολεμικό σκάκι των δύο μονομάχων, όπου οι πύργοι, οι αξιωματικοί και οι βασιλείς μένουν πίσω και μπροστά βαίνουν μόνο  οι στρατιώτες. Όλα συντείνουν σε μια κίνηση ΜΑΤ, καθώς αυτή η -φαινομενικά- περίεργη ηρεμία θα δώσει σε λίγο την θέση της στην Ψύχωση. 


Η Τουρκία πουλάει θράσσος με μεταξωτές κορδέλες, ποδηγετείται κυβερνητικά από έναν νεόπλουτο, αφηνιασμένο, ιδεοληπτικό μεγαλοιδεάτη, μοιάζει με έναν γερασμένο κυβερνήτη, που κάνει τις ύστατες, -σπασμωδικά- νευρώδεις κινήσεις σωτηρίας, προκειμένου να σώσει το καράβι. Γνωρίζει, πως βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, απλά παίζει τα τελευταία ρέστα του στον τζόγο του πολέμου. Προωθεί συνεργαζόμενος με το παρακράτος του υποκόσμου πρόσφυγες, μετανάστες, λαθρεπιβάτες από Αφρική και Μέση Ανατολή αποδυναμώνοντας την ισχύ της Ελλάδος, σπεκουλάροντας στην απόχρωση της ώχρας, το ήδη αμαυρωμένο πρόσωπό της στο προσκήνιο της ευρωπαικής ελίτ. Πληρώνουμε έντοκα τα χρωστούμενα γραμμάτια του απώτερου παρελθόντος! Η Αλβανία -το 1991- ''ξεφόρτωσε'' στην Ελλάδα χιλιάδες ''απορριματοφόρα'' των φυλακών του Χότζα, όπου ο καθένας απ' αυτούς αναβάθμισε το προσωπικό του ποινικό μητρώο με εγκληματικά ανοσιουργήματα, που έχρηζαν υψηλόβαθμα παράσημα προηγμένης, υψηλής παιδείας! Τώρα ανταποδίδουν στο ακέραιο την παρασχεθείσα, ελληνική φιλοξενία, κλείνοντας και τα δικά τους σύνορα, για να μην αυτομολήσουν μέσα οι... ''βάρβαροι''... 


Σύσσωμα τα Βαλκάνια ποιούν το αυτό!... Όλοι οι Πρωθυπουργοί, που υπηρέτησαν την Τρόικα με δωσιλογική μεγαλοπρέπεια και ''βασιλική'' δουλοφροσύνη είναι απότοκα ''παιδιά'' του προδοτικά, προσκυνημένου Δημητρίου Νενέκου και του εγγενούς συντοπίτη τους Γεωργίου Τσολάκογλου, του Μειοδότη. Τα ονόματά τους θα αποτυπωθούν στην Ιστορία, ως εμβληματικά συνώνυμα της Εθνικής Μειοδοσίας, του Κατοχικού Δωσιλογισμού και της άνευ όρων Παράδοσης της χώρας σε Κατοχικούς Εκποιητές.



Οι πρόσφυγες της Συρίας και οι υπόδουλοι, κατοχικοί Έλληνες είναι τα απότοκα γεννήματα

 αυτής της πολεμικής ρουλέτας, που οι επαγγελματίες παίκτες της τζογάρουν περίοπτα στο πράσινο! 

Η έκρηξη και ο ορυμαγδός των ωδίνων θα γεννήσουν σύντομα την γενίκευση του πολέμου στην Ευρώπη 

και οι λιμοί θα αποτελούν τα οφειλόμενα ημών γραμμάτια για την  δαιμονική Αποστασία από την Εκκλησία του Πατρός μας. 

Οι δαιμονικοί Οικουμενιστές σε παράλληλη, ιδεοληπτική πλεύση με τους όπου γης Κρατούντες 

ετοιμάζονται στην Κρήτη με συνοπτικές διαδικασίες να εκμαυλίσουν, να ακυρώσουν και να καταστείλλουν 

άπαξ το δόγμα και την ταυτότητα της Ορθοδοξίας.

 Μαζί με τους ομογάλακτους, Κατοχικούς Εκποιητές δωσιλογούν, οι μεν με τους Αλαμανούς ινστρούχτορες, 

οι δε με τους Λατίνους Χριστοκτόνους και μειοδοτούν την εθνική ανεξαρτησία και την

 Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. 

Η χώρα αλίσκεται από εξωτερικούς κατακτητές και ενχώριους πραγματευτές. 

Στο όνομα μιας νοσηρής, ανοικής και ελειμματικής δημοκρατίας  διαπράττονται εγκλήματα

 του κοινού ποινικού δικαίου. 

Η Πατρίς εάλω!



Υ. Γ. Το 1945 η Ελληνική Πολιτεία θέσπισε τους νόμους 217, 271, 295 και 332,
 με τους οποίους
 προσδιορίζονταν επακριβώς τα στοιχεία εκείνα,
 τα οποία συγκροτούσαν την υπόσταση των Εγκλημάτων Συνεργασίας με τον εχθρό και της Εθνικής Αναξιότητας
 καθώς και τον 
τρόπο κολασμού, αλλά και την έκταση των ποινών.
Κατόπιν όλων τούτων σκεφθείτε:
 Αν το νομοθέτημα του '45 ταιριάζει απόλυτα στους σημερινούς κοινοβουλευτικούς μαυραγορίτες
 και στους σύγχρονους, διαθρησκειακούς Συγκρητιστές και αποφασίστε, 
τι Πατρίδα θέλετε και σε ποιον Χριστό πιστεύετε. 
Καλόν Αγώνα!


Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF