ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τρίτη 10 Μαΐου 2016

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ





Το Σάββατο 15/28 Μαίου 2016 

- παραμονή της Κυριακής της Σαμαρείτιδας - 

θα γίνει στην ιστορική Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου της Πάρνηθας, α

πό την μαρτυρική Εκκλησία των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, 

η αγιοκατάταξη του Ομολογητή Ιεράρχη, πρώην Μητροπολίτη Φλωρίνης 

και πρώτου αποτειχισθέντος Αρχιερέως το 1935 - λόγω της ημερολογιακής καινοτομίας - αοιδήμου πατρός ημών κ. κ. Χρυσοστόμου Καβουρίδη του νέου Ομολογητή. 

Το Ιστολόγιό μας, 

στην οσία μνήμη του Αγίου Γέροντος θα προβαίνει καθημερινά σε συνεχείς πνευματικές αναρτήσεις 

περί της ομολογιακής αυτής μορφής της Ορθοδοξίας, 

που μέσα στον πολιτικοκοινωνικό όλεθρο και την ημερολογιακή εκτροπή των χρόνων του Μεσοπολέμου 

επέλεξε την Έξοδο εκ των Τειχών του προδρόμου του επάρατου Οικουμενισμού, 

που συνθλίβει το Έθνος και την Επίσημη Εκκλησία ακόμη και σήμερα. 

Η αγιοκατάταξή του του - 81 χρόνια από την ευλογημένη αποτείχισή του- και 61 από την οσιακή κοίμησή του- ας προβληματίσει, 

 νουθετήσει και υπενθυμίσει στους αντιοικουμενιστές της Επισήμου Εκκλησίας, 

πως η ιδεολογικοποίηση και ο οπορτουνισμός των ''Δύο Άκρων'', 

η φιλολογικοποίηση και θεωρητικοποίηση του Οικουμενισμού

 και αυτή η νοσηρά επαναλαμβανόμενη αναβλητικότητα, 

μόνο στην Αποτείχιση από την ερχόμενη Πανθρησκεία δεν οδηγεί. 

Και οι ''κόκκινες γραμμές'' είναι για να τις προλαβαίνουμε, 

όχι να μας προλαβαίνουν! 

Εύχεσθε! 

Γ. Δ.



ΕΚ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ''


Διήγησις του ευλαβεστάτου γέροντος κ. Ηλία Αγγελοπούλου 



''Υπηρετούσα τότε, άγιε Πενταπόλεως, 

εις το τμήμα των εσωρούχων του Καταστήματος ''Αφοί Λαμπρόπουλοι'' οδός Σταδίου, 

άρχισε να διηγείται ο σεβαστός γέρων κ. Ηλίας Αγγελόπουλος. 

Εκεί κατά διαστήματα εξυπηρέτησα μεταξύ των πελατών και Αρχιερείς του νέου ημερολογίου. 

Μεταξύ τούτων και τον τότε Κερκύρας Αθηναγόρα, 

τον μετέπειτα Οικουμενικόν Πατριάρχην. 

Μάλιστα δε εξεπλάγην , όταν κάποια φορά, μου ζήτησε να αγοράσει... πιντζάμες!

 Πάντοτε εύρισκα την ευκαιρία να ομιλώ με τους πελάτες - κληρικούς και για το ζήτημα του ημερολογίου.

 Τότε αυτοί, ή ευγενέστατα και διακριτικά απέφυγον την συζήτησιν, ή με ειρωνεύοντο! 

Ήταν ένα πρωινό των τελευταίων ημερών του Σεπτεμβρίου του έτους 1934, 

όταν είδα να εισέρχεται εις το Κατάστημα και να προχωρεί προς το μέρος μου ένας πελάτης.

 Ήταν ένας ιεροπρεπής και σεβάσμιος Κληρικός. 

Ήταν ένας ξεχωριστός, ήταν το κάτι άλλο.


Καθώς με πλησίαζε με εκείνο το αδιόρατο γλυκή χαμόγελον, είπα μέσα μου με έκδηλη την συγκίνησιν: ''Ηλία, αυτός πρέπει να είναι, Εκείνος που ημείς οι Γ.Ο.Χ. χρόνια τον περιμένουμεν! Έσπευσα τότε να τον περιποιηθώ με την κρυφή ευχή να ήτο... Αρχιερεύς! Μου ζήτησε ευγενέστατα φανέλλες. Άρπαξα την ευκαιρία να τον ρωτήσω: -Αιδεσιμώτατε, με μανίκια ή χωρίς μανίκια τις θέλετε: Τότε μου απεκάλυψε ότι ήτο Αρχιερεύς. Η χαρά μου ήτο μεγάλη. Έλαβα το θάρρος και του άνοιξα συζήτησιν δια θρησκευτικά θέματα. Πρόθυμος και γλυκομίλητος απαντούσε. Τέλος τον ρώτησα πού θα ημπορούσα να τον συναντήσω. -Ομιλώ, παιδί μου, απήντησεν εις τον Ιερόν Ναόν του Αγίου Γεωργίου Κυψέλης και εκεί θα ημπορούσατε να με συναντήσετε. 


Με είδε διστακτικόν και σκεφτικόν: -Τί σκέπτεσθε, με ερώτησεν. -Διά να γίνω πιο σαφής Σεβασμιώτατε είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός και ακολουθώ το Πάτριον Εορτολόγιον και δεν μου επιτρέπεται να συμπροσεύχομαι με σχισματικούς. Με κύτταξε σιωπηλά και σοβαρός, και δεν απάντησε. Δια να μην τον φέρω εις δύσκολον θέσιν, ετοίμασα την παραγγελίαν και τον συνόδευσα εις το ταμείον. Εκεί του πρότεινα να στείλουμε το δέμα του εις την οικείαν του, και τούτο το έκαμα προκειμένου να μάθω ποίος ήτο και πού διαμένει. Σιωπηρός μου έδωσε την κάρτα του και αφού μας χαιρέτησε με ευγένεια έφυγε. Είδα την κάρτα που κρατούσα και η οποία έγραφε: ''Χρυσόστομος Καβουρίδης - Μητροπολίτης πρ. Φλωρίνης - οδός Κρίσσης 24 Κυψέλη - Αθήναι''. Το βράδυ, όταν σχόλασα από την εργασίαν μου, επήγα όπως πάντα εις τα γραφεία της ''Ενώσεως των Νέων των Γ.Ο.Χ.'', όπου μετείχα ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου. Με τον ενθουσιασμόν, που τότε κατείχε πάντα τους Νέους των Γ.Ο.Χ.. διηγήθηκα εις τα μέλη των όλα όσα μου συνέβησαν εκείνο το πρωινό με την αναπάντεχη συνάντησιν του Μητροπολίτου. 


Δυστηχώς, δεν τους είδα και τόσο ενθουσιασμένους με αυτά που τους διηγήθηκα. Είχον δίκιο. Και τούτο, διότι πολλάκις απογοητεύθημεν με παρομοίας άλλας συναντήσεις με Μητροπολίτας νεοημερολογίτας, οι οποίοι εις το τέλος απεδείχθησαν σκληροί διώκται μας. ''Ωσεί λήρος εφάνησαν εις αυτούς τα ρήματά μου'' κατά το Ιερόν Ευαγγέλιον. Μόνο ένας εξ' αυτών, ο αείμνηστος Λάζαρος Αργυρίου έδειξεν ενδιαφέρον και απεφασίσαμεν να επισκεφθούμεν τον Μητροπολίτην πρ. Φλωρίνης εις την οικίαν του. Πράγματι, την επομένην ημέραν ευρέθημεν έξωθεν της οικίας του. Μας άνοιξε η ανεψιά του κ. Μελπομένη Ζαχαρίου και μας ρώτησε τί θέλουμε. -Τον Σεβασμιώτατον... Αφού ενημέρωσε τον θείον της, μας πέρασε εις το γραφείον του, όπου ο Σεβασμιώτατος με καλογηρικό σκουφί εκάθητο και έγραφε. Μας έκανε νεύμα να καθήσωμεν και μετά μας είπε: -Σας ακούω. -Σεβασμιώτατε, πήρα τον λόγον εγώ, θα μου επιτρέψετε να σας κάμω μερικάς ερωτήσεις. 


Όταν κάποιος ακολουθεί το Πάτριον Εορτολόγιον κάμνει καλώς ή όχι; Αν ακολουθήσει το νέον ημερολόγιον είναι αμαρτία; Τί είναι το ορθότερον; Αυθόρμητα απήντησεν εις την τελευταίαν ερώτησίν μου: Το Παλαιόν!... -Τότε, διατί και σεις Σεβασμιώτατε δεν το ακολουθείτε; Με κοίταξε καλά - καλά και τότε με θυμήθηκε. -Α! είπε, εσύ είσαι ο νέος του Καταστήματος Λαμπροπούλου. Μετά μας ομίλησε δια πολλά επίκαιρα θρησκευτικά θέματα, αλλά απέφυγε να δώσει σαφή απάντησιν εις την ερώτησίν μου. Μετά από αρκετή ώραν δεν άντεξα και είπον: -Εάν εσείς Σεβασμιώτατε, που όπως διαπιστώσαμεν εμφορείσθε από συντηρητικόν εκκλησιαστικόν πνεύμα δεν αποφασίζετε να αναλάβετε την διαποίμανσιν ενός αγωνιζομένου και προδομένου ευσεβούς Λαού, που αγωνίζεται και διώκεται δια τας ιεράς Παραδόσεις, ποίος άλλος θα βρεθεί; 


Ένας εσείς, καθώς και οι Σεβασμιώτατοι Δράμας και Κασσανδρείας, οι οποίοι πολλάκις ετάχθησαν δημοσίως υπέρ του παλαιού ημερολογίου, σεις όλοι μαζί θα ημπορούσατε να αναλάβετε τον αγώνα μας. Εάν δεν το κάμετε, τότε θα αναγκάσετε εμένα, αλλά και πολλούς άλλους να αλλάξωμεν υπηκοότητα και να γίνομεν Σέρβοι υπήκοοι! Μόλις άκουσε αυτό πετάχθηκε όρθιος. -Αυτό, παιδί μου, ποτέ να μη το κάμετε. -Λυπούμαι Σεβασμιώτατε, σεις μας αναγκάζετε να το κάμωμεν, και τούτον δια να περιφρουρήσωμεν την Ορθόδοξον Πίστιν μας, η οποία είναι υπεράνω Εθνών. Μέχρις εδώ τελείωσε περίπου η συνομιλία μας. Εφύγαμεν αρκετά απογοητευμένοι. Αλλά, όπως μάθαμε αργότερα από την ανεψιά του και ο πρ. Φλωρίνης μετά από εκείνη την συζήτησιν ήτο συνεχώς πολύ σκεπτικός και λιγομίλητος. Πολλές φορές καθόταν τα βράδυα εις το γραφείον και έγραφεν. (*) Σημ. Πατρίων: Είχε γίνει γνωστόν τας ημέρας εκείνας, ότι το Δ.Σ. της Κοινότητος των Γ.Ο.Χ. είχε απευθυνθεί δι' εγγράφου του προς τους Ρώσους Αρχιερείς της Διασποράς εις το Κάρλοβιτς της Σερβίας, και ζητούσε να χειροτονήσουν δύο Αρχιερείς. Παρήλθον από την συνάντησιν εκείνην πολλαί ημέραι. 


Μία ημέρα του Νοεμβρίου τον βλέπω πάλιν να εισέρχεται εις το κατάστημα και να προχωρεί προς το μέρος μου. Με χαιρέτησε χαμογελώντας και μου έδωσε έναν φάκελλον, λέγοντάς μου: -Είναι ένα άρθρον μου δια το ημερολόγιον. Έχετε την άδειάν μου να το δημοσιεύσετε. Το άνοιξα και είδον ότι δεν είχεν υπογραφή. -Μα, Σεβασμιώτατε του είπα, χωρίς την υπογραφήν σας δεν θα έχει μεγάλην αξίαν... -Προς το παρόν, μου απήντησε, δεν χρειάζεται η υπογραφή μου. Σεις δημοσιεύσατε τούτο εις το δημοσιογραφικόν σας όργανον και αργότερα βλέπομεν...''. Την μεσημβρίαν, σαν σχολάσαμεν, έσπευσα κατ' ευθείαν στα Γραφεία της Κοινότητας, που ήσαν τότε εις την οδόν Φιλοθέης πλησίον της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Εκεί συνάντησα τον αείμνηστον Μοναχόν π. Αντώνιον Μουστάκαν. Του διηγήθηκα την συνάντησίν μου μετά του αγίου πρ. Φλωρίνης και του έδωσα τα χειρόγραφα. -Ο άγιος Φλωρίνης, μου είπεν ο π. Αντώνιος, είναι ένας από τους πλέον συντηρητικούς και Παραδοσιακούς Αρχιερείς, αλλά και από τους ολίγους εις ήθος και αρετήν. 


Τον γνώρισα εις τον Μυλοπόταμον του Αγίου Όρους, όταν έμενεν εξόριστος από τον Μελέτιον Μεταξάκην. Τα χειρόγραφα εδημοσιεύθησαν εις το υπ' αριθ. 189/1934 του επισήμου οργάνου της Κοινότητας των Γ.Ο.Χ. ''Κήρυξ των Ορθοδόξων'' με τίτλον ''Οι απειλούντες την Εκκλησίαν και το Έθνος μεγάλοι κίνδυνοι εξ' αιτίας του Ημερολογίου'' και με την υπογραφήν ''Εκκλησιαστικός''. Αργότερα έγινεν η πρώτη επίσημος επαφή των αειμνήστων Ιερομ. π. Παρθενίου Σκουρλή (επισκόπου Κυκλάδων) και π. Αντωνίου Μουστάκα μετά του πρ. Φλωρίνης και τον προέτρεπον να τεθεί επί κεφαλής του Ιερού Αγώνος. Μας συνιστούσε να κάμωμεν υπομονήν και ότι δεν συνέφερε να εξέλθει μόνον ένας Αρχιερεύς. Την τελετήν της καταδύσεως του Τιμίου Σταυρού των αγίων Θεοφανίων του επομένου έτους 1935, ο πρ. Φλωρίνης παρηκολούθησεν άγνωστος μεταξύ των Πιστών, και όπως πολύ αργότερα εδιηγείτο, διεπίστωσεν όχι μόνον το πλήθος των Πιστών, αλλά προ πάντων την πνευματικότητα τούτων, την τάξιν των, τον ζήλον και την πίστιν των.


Διήγησις της ευλαβ. κ. Μελπομένης Ζαχαρίου, ανεψιάς του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου (Καβουρίδου)  



Η κ. Μελπομένη Ζαχαρίου, η οποία παρίστατο εις την ως άνω συζήτησίν μας μετά του κ. Ηλία Αγγελοπούλου, μας διηγήθη τα λαβόντα χώραν προ της εξόδου των Τριών Μητροπολιτών. -''Επ' ευκαιρία της εορτής του Αγίου Γερμανού κατά το νέον εορτολόγιον (12 Μαίου ν. ημ. - 29 Απριλίου π. εορτ.) , ονομαστική εορτή του Σεβασμ. Μητροπολίτου Δημητριάδος Γερμανού, ο θείος μου πήγε εις τον Βόλον και παρέμεινε 3 - 4 περίπου ημέρας. Εκεί προσπάθησε να πείσει τον άγιον Δημητριάδος να εξέλθουν μαζί και αναλάβουν τον ιερόν αγώνα των Γ.Ο.Χ. Ο Δημητριάδος αντέλεγεν και επέμενε ότι πρώτα να δημοσιεύσουν τας προθέσεις των καθώς και τους λόγους των και μετά να εξέλθουν και αποκηρύξουν την Διοικούσαν Ιεραρχίαν. -''Αυτά που λέγεις, άγιε αδελφέ, του επέμενε ο θείος, ''είναι προφάσεις εν αμαρτίαις'' και μετά από πολύωρες συζητήσεις τέλος τον έπεισε και επέστρεψαν μαζί εις τας Αθήνας. 


Τρεις ημέρας προ της εξόδου των και συγκεκριμμένως την 10/23 Μαίου 1935, ημέρα Πέμπτην, εδώ εις το σπίτι μας παραθέσαμεν γεύμα. Παρεκάθησαν εκτός από τον θείον μου, ο οποίος ήτο και ο οικοδεσπότης, και οι Μητροπολίται Δημητριάδος Γερμανός, Δράμας Βασίλειος, Ύδρας και Σπετσών Προκόπιος, Δρυινουπόλεως Βασίλειος και ο Ζακύνθου Χρυσόστομος, καθώς και οι Αρχιμανδρίται Ιεροκήρυκες Χριστόφορος Χαντζής και Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Μετά το φαγητό επέρασαν εις το σαλόνι και εκεί συνεζήτησαν την όλην εκκλησιαστικήν κατάστασιν και ιδιαιτέρως το ημερολογιακόν ζήτημα. Συνεφώνησαν όλοι, ότι πρέπει η Εκκλησία της Ελλάδος να επανέλθει εις το Πάτριον Εορτολόγιον. Συνεφώνησαν επίσης ότι θα πρέπει να πιεσθεί η Ιεραρχία, και τούτο δια να γίνει, θα γίνει μόνο με την έξοδον πολλών Αρχιερέων. 


Ο Δημητριάδος πρότεινε, ότι δια να έχει επιτυχίαν ο επιδιωκόμενος άγιος Σκοπός θα πρέπει όσοι ευρίσκονται εδώ να ηγηθούμεν του ευσεβούς κινήματος υπέρ των Πατρίων Παραδόσεων και να πεισθούν και οι άγιοι αδελφοί ο Κασσανδρείας Ειρηναίος, ο Σάμου Ειρηναίος και ο Χαλκίδος Γρηγόριος. Ο Δράμας Βασίλειος είπεν ότι δεν χρειάζεται να εξέλθουν όλοι μαζί, αλλά μόνον 2 - 3 και οι άλλοι παραμένοντες να βοηθήσουν από μέσα. Ο Ύδρας και Σπετσών Προκόπιος καθ' όλην την συζήτησιν δεν ομίλησε καθόλου. Τέλος απεφασίσθη όπως ηγηθούν του ιερού Αγώνος των Γ.Ο.Χ. τρεις Αρχιερείς και οι άλλοι θα ακολουθήσουν αργότερα. Επίσης εις τας συζητήσεις αυτάς ειπώθηκεν ότι και η Κυβέρνησις Π. Τσαλδάρη - Γ. Κονδύλη είναι ενημερωμένη δια των φίλων Βουλευτών Γ. Ράλλη και Δ. Καρυωτάκη, και η οποία θα βοηθήσει ή τουλάχιστον θα σταθεί ουδετέρα.


Χρονικόν των 29 Ημερών


Παραθέττομεν σύντομον ''χρονικόν'' των 29 ημερών από της ηρωικής και ορθοδόξου εξόδου των Τριών Μητροπολιτών, α) του Δημητριάδος Γερμανού, β) του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου και γ) του Ζακύνθου Χρυσοστόμου, ήτοι από 13/26 Μαίου - 10/23 Ιουνίου 1935. Το ''Χρονικόν'' περιλαμβάνει ημέραν με την ημέραν ολόκληρον την αξιοθαύμαστον και ηρωικήν πορείαν των τριών ομολογητών της Ορθοδοξίας και των Ιερών Παραδόδεων μέχρι του τόπου της εξορίας των, σταχυολογημένου από τους καθημερινούς πρωτοσέλιδους τίτλους των τότε εκδιδομένων εφημερίδων. 

Σημειωτέον δε, ότι όσα αναφέρονται εις τας εφημερίδας είναι γεγονότα της προηγουμένης ημέρας. Αναφέρομεν, δια την Ιστορίαν, ονομαστικώς τας εφημερίδας, οι οποίαι ησχολήθησαν με την Ορθόδοξον εκκλησιαστικήν ''επανάστασιν'' του έτους 1935, των Τριών Μητροπολιτών κατά του επαράτου ημερολογιακού σχίσματος, προδρόμου της παναιρέσεως του σημερινού Οικουμενισμού, από τας οποίας επελέξαμεν και τους τίτλους. 1) Ακρόπολις, 2) Απογευματινή Θεσ/νίκης, 3) Αθηναικά Νέα, 4) Βραδυνή, 5) Εστία, 6) Εφημερίς των Βαλκανίων, 7) Ελεύθερον Βήμα, 8) Καθημερινή, 9) Νέος Κόσμος, 10) Πρωία, 11) Ριζοσπάστης, 12) Τύπος και 13) Ελληνικόν Μέλλον.


Δευτέρα 14/27 Μαίου 1935


Τρεις Μητροπολίται απεκήρυξαν χθες σχισματικόν τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών. Ιδρύθη Αυτοκέφαλος Εκκλησία των Παλαιοημερολογιτών. Διάγγελμα των Τριών Μητροπολιτών: Η εμμονή εις το νέον ημερολόγιον είναι κίνδυνος δια την θρησκείαν.


Τρίτη 15/28 Μαίου 1935


Εκκλησιαστική επανάστασις. Αναστάτωσις της Ιεράς Συνόδου. Διάγγελμα του Μητροπολίτου Αθηνών. ''Η Ορθόδοξος Εκκλησία εν κινδύνω''. Θα παραπεμφθούν εις δίκην οι Τρεις Μητροπολίται. Νυκτεριναί δηλώσεις του κ. Πρωθυπουργού (Π. Τσαλδάρη). Αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου. Δηλώσεις του κ. Υπουργού της Παιδείας (Δ. Χαντζίσκου): ''Θα παταχθεί οιαδήποτε παρεκτροπή''. Εις τον Βόλον (Μητρόπολις Δημητριάδος) ήρχισεν από χθες η εφαρμογή του Παλαιού ημερολογίου. Ανακοινωθέν των Τριών Μητροπολιτών.


Τετάρτη 16/29 Μαίου 1935


Συγκρότησις Συνοδικού Δικαστηρίου. Θα παραιτηθεί ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών; Διαφωνίαι εις την Ι. Σύνοδον. Οι Παλαιοημερολογίται αρχίζουν εντονοτέραν στάσιν. Τηλεγραφήματα συγχαρητηρίων προς τους Τρεις Μητροπολίτας από Βόλον, Καλάμας, Λάρισαν, Δράμαν, Κάρυστον, Νεάπολιν Βοιών, κ. α. Ανακοίνωσις των καθηγητών της Θεολογίας. 


Πέμπτη 17/30 Μαίου 1935


Εις οξύτητα πάλιν σήμερον το Παλαιοημερολογητικόν. Σήμερον η δίκη των αποσχισθέντων; Αναμένονται σήμερον την πρωίαν απρόοπτα από την Ιεράν Σύνοδον. Η κίνησις δια την παραίτησιν του Αρχιεπισκόπου - τί λέγει ο κ. Υπουργός της Παιδείας. Ανακοινωθέν των Παλαιοημερολογιτών. Συνεχίζεται η αποστολή Τηλεγραφημάτων από όλην την Ελλάδα συγχαίροντες τους Τρεις Μητροπολίτας.


Παρασκευή 18/31 Μαίου 1935


Απρόοπτος τροπή του Ημερολογιακού. Παρητήθησαν χθες τρεις Συνοδικοί. (Ο Ύδρας, ο Αιτωλοκαρνανίας και ο Σάμου) αρνούμενοι να μετάσχουν του Δικαστηρίου. Το Εκκλησιαστικόν Δικαστήριον δεν δύναται να δικάσει νομίμως. Αι συνέπειαι της παραιτήσεως των τριών Μελών. Συνέρχεται εκτάκτως σήμερον η Ι. Σύνοδος.


Σάββατο 19 Μαίου (1 Ιουνίου ν. ημ.) 1935


Η Ιερά Σύνοδος εν Συνεδριάσει εξετάζει το προκύψαν νομικόν ζήτημα. Η απάντησις των τριών Μητροπολιτών εις το Διάγγελμα της Ιεράς Συνόδου. Κίνησις προς συμβιβασμόν; Η Ιερά Σύνοδος διώρισε χθες Τοποτηρητάς των Μητροπόλεων. Θα συγκροτηθεί Επιτροπή δια το ημερολογιακόν ζήτημα. Συνεργασία Πρωθυπουργού - Υπουργού της Παιδείας.


Κυριακή 20 Μαίου (2 Ιουνίου ν. ημ.) 1935


Αι σημεριναί Λειτουργίαι με το Παλαιόν Εορτολόγιον. Η συγκρότησις του Δικαστηρίου. Απάντησις των Τριών Μητροπολιτών. Εκδηλώσεις υπέρ του Παλαιού ημερολογίου - Τηλεγραφήματα εξ' όλων των Επαρχιών.


Δευτέρα 21 Μαίου (3 Ιουνίου ν. ημ.) 1935


Οι τρεις Μητροπολίται (εορτήν των αγ. θεοστέπτων Βασιλέων Κων/νου και Ελένης) εις Εκκλησίας των Αθηνών. Χθεσινά επεισόδια εις τον Ιερόν Ναόν Υπαπαντής Κερατσινίου (εναντίον Μητροπολίτου Άρτης) διετάχθησαν ανακρίσεις.


Τρίτη 22 Μαίου (4 Ιουνίου ν. ημ.) 1935


Σήμερον συνέρχεται η Σύνοδοςδια να αποφασίσει δια την συγκρότησιν του Δικαστηρίου. Συλλήψεις Παλαιοημερολογιτών δια τα επεισόδια εις Υπαπαντήν Ταμουρίων (μεταξύ αυτών και ο π. Νικόλαος Καλοσκάμης).



Τετάρτη 23 Μαίου (5 Ιουνίου ν. ημ.) 1935


Διατι υπεβλήθησαν αι παραιτήσεις των τριών Συνοδικών Μητροπολιτών. 

Η Ιερά Σύνοδος ενήργησε παρανόμως.

 Το Ζήτημα του Εορτολογίου θα ρυθμισθεί ταχέως και οριστικώς (;). 

Μία διαβεβαίωσις του κ. Κονδύλη (Αντ/δρου της Κυβερνήσεως). 

Οι τρεις Μητροπολίται απαντούν εις την Ακαδημίαν Αθηνών. 

Τηλ/ματα εκ της Επαρχίας υπέρ του Πατρίου Εορτολογίου: 

Βόλου, Αγίου Όρους, Τυρνάβου, Ελασσώνος, Βελεστίνου, Θηβών, Πατρών, Σάμου, 

Ζακύνθου, Αμαλιάδος, Πειραιώς, Σερρών, Δράμας, Νάξου, Θεσσαλονίκης, κ. α. 

Δεκτή η παραίτησις των τριών Συνοδικών

 - εκλήθησαν οι αντικαταστάται των - 

η γνώμη του Κυβερνητικού Επιτρόπου. 



Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, τίτλος και επιμέλεια κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Απόσπασμα εκ του ιστορικού, ορθοδόξου περιοδικού
 ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ''
του αειμνήστου Επισκόπου Πενταπόλεως κ. Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου
 της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.
Τόμος Ζ', σελίδες 13 - 23.
Πειραιεύς 1987.

  

Περιοδικό ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ''


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF