Η σοφία δεν έχει ανάγκη να καταφεύγει σε φωνές. Ο λόγος της είναι ήρεμος, σταθερός...
βασισμένος σε επιχειρήματα και με μια ευγλωττία που «κόκαλα δεν έχει, αλλά κόκαλα τσακίζει».
Όπως ακριβώς είναι κι ο λόγος του διακεκριμένου φιλόλογου και συγγραφέα Σαράντου Καργάκου,
ο οποίος καθ’ όλη τη διάρκεια της συνέντευξης που παραχώρησε στα «Επίκαιρα»
στην οικία του εξέφρασε ανοιχτά τους προβληματισμούς του για το μέλλον της χώρας μας,
την Τουρκία, το Ισλάμ, την «κομματοκρατία» και την πολύπαθη εκπαίδευση.
Υπό το παγιδευμένο σε ζωγραφικούς πίνακες βλέμμα του Κωστή Παλαμά,
του Κωνσταντίνου Καβάφη και άλλων προσωπικοτήτων των γραμμάτων και των τεχνών
που ανέδειξε αυτός ο τόπος,
ο κ. Καργάκος αγωνιά:
«Φοβάμαι πως η Ελλάδα μεταβάλλεται σε ένα πειραματόζωο κι ο ελληνικός λαός
προετοιμάζεται να ενστερνιστεί το πνεύμα του ραγιά»...
Ο ίδιος, εξάλλου,
δεν διστάζει να τονίσει πως έναντι της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής,
όπως αυτή εκφράζεται και μέσα από τα σχολικά βιβλία των γειτόνων,
η χώρα μας κρατά την άψογο στάση,
η οποία στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο από μια άψυχη στάση.
Κατά τον κ. Καργάκο, επίσης, η Τουρκία παίρνει ό,τι μπορεί από τη Δύση, αλλά διαβλέπει πως το μέλλον της ανήκει στο Ισλάμ. Για το τελευταίο, μάλιστα, εκτιμά πως θα εξαπλωθεί σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο. «Οι λαοί του Ισλάμ δεν μπορούν να ζήσουν σε δημοκρατία δυτικού τύπου. Για εκείνους νόμος είναι το Κοράνι. Η σύγκρουση του δυτικού ανθρώπου με τον κόσμο του Ισλάμ είναι επί θύραις. Διαβλέπω πως ο δυτικός άνθρωπος θα ηττηθεί, γιατί έχει κατεβάσει τον παράδεισο επί της γης, ενώ ο μουσουλμάνος εξακολουθεί να τον έχει εν τοις ουρανοίς. Εμείς φοβόμαστε το θάνατο, αλλά εκείνοι τον έχουν κάνει σύμμαχό τους», αναφέρει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας. «Παραμύθια για κουτά παιδιά».
Ο κ. Καργάκος φέρνει το παράδειγμα του Ιράν, το οποίο, μετά την επανάσταση του 1979, μετατράπηκε από το πιο ανοιχτό κράτος στο πιο κλειστό. Ο ίδιος χαρακτηρίζει παραμύθια για κουτά παιδιά το ότι υπάρχουν μουσουλμάνοι με ανοιχτές αντιλήψεις, αφού όλοι τους υπακούουν στο νόμο του Κορανίου. «Ήδη, η σύγκρουση είναι πολεμική. Ο πολιτισμός, όταν είναι πολιτισμός, δεν χωρίζει, αλλά ενώνει. Το Ισλάμ είναι κάτι διαφορετικό. “Μούσλιμ” σημαίνει αυτός που προσκυνά τον Αλλάχ. Όποιος δεν τον προσκυνά είναι αντίπαλος. Από την άλλη, είναι γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι εκμεταλλεύτηκαν τους λαούς του Ισλάμ. Τους πήραν το φυσικό πλούτο κι έκοψαν τις περιοχές τους σε τεμάχια χωρίς να λάβουν υπόψη θρησκευτικές κι άλλες διαφορές. Στη συνέχεια, τους άφησαν να συγκρούονται μεταξύ τους. Τώρα ήρθε η ώρα της εκδίκησης του Ισλάμ. Στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ ζει ένας ολόκληρος ισλαμικός κόσμος. Από εδώ και στο εξής, τα χτυπήματα δεν θα είναι μόνο στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν», προειδοποιεί ο κ. Καργάκος. Σε αυτό το πλαίσιο, ο συγγραφέας εκτιμά πως πολύ σύντομα θα υπάρξουν μεγάλες ανατροπές στην Αλβανία, στο Κοσσυφοπέδιο αλλά και σε άλλες περιοχές που ζει συμπαγής μουσουλμανικός πληθυσμός, όπως είναι και η Βουλγαρία.
Γι’ αυτό κι ο ίδιος θα πρότεινε, σε μια τέτοια περίπτωση, μια συμμαχία Ελλάδας-Σερβίας-Βουλγαρίας. Προσθέτει, μάλιστα, πως η ιστορική πείρα μάς έχει διδάξει πως οι μουσουλμάνοι δεν ενσωματώνονται, αλλά ενσωματώνουν, πόσω μάλλον όταν η πλειονότητα όσων έρχονται στη χώρα μας είναι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου. Ο κ. Καργάκος υπενθυμίζει, επίσης, τη ρήση του ιστορικού Έντουαρντ Γκίμπον πως η Ρώμη δεν έπεσε από τους επιδρομείς λαούς, αλλά από τους ξένους που ζούσαν στα όρια της αυτοκρατορίας της. «Θάψαμε τον πολιτισμό μας». Γι’ αυτό και το ελληνικό κράτος οφείλει να διαφυλάξει, ως κόρη οφθαλμού, τη θαυμαστή ενότητα που είχε μέχρι πριν από είκοσι χρόνια. Ο συγγραφέας, όμως, είναι απαισιόδοξος: «Η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει, μέσα στην παγκόσμια κρίση, το ρόλο της πρωτοπορίας. Έχει πίσω της μια τεράστια παράδοση, τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, τον οποίο θάψαμε. Γι’ αυτό δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί, αλλά και οι πνευματικοί ηγέτες της χώρας μας, οι οποίοι, αντί να γίνουν Λεωνίδες, έγιναν Εφιάλτες. Τα ελληνικά κόμματα, εξάλλου, είναι σαν να έχουν φορέσει το ένα το σώμα του άλλου.
Οι όποιες διαφορές τους είναι περισσότερο λεκτικές και κατ’ ελάχιστο πρακτικές», παρατηρεί δηκτικώς ο κ. Καργάκος. Ο ίδιος σημειώνει, επίσης, πως οι Έλληνες έχουμε παραμελήσει τον αποκαλούμενο βυζαντινό πολιτισμό, αλλά και το χριστιανισμό. «Την ώρα που κατέρρεαν τα κομουνιστικά καθεστώτα και βλέπαμε τη θρησκεία να γίνεται κυρίαρχη ηθική δύναμη εκεί, εμείς αρχίσαμε έναν πόλεμο ανάμεσα στην Εκκλησία και στην Πολιτεία, γιατί οι πολιτικοί μας δεν κατάλαβαν πως όταν κάνεις εξωτερική πολιτική πρέπει να χρησιμοποιείς πολλούς βραχίονες. Περιθωριοποίησαν και χλεύασαν την Εκκλησία, προτάσσοντας μια νέα μορφή εικονομαχίας». «Φινλανδοποίηση». Επιπλέον, ο συγγραφέας υποστηρίζει πως επιχειρείται η «φινλανδοποίηση» της Ελλάδας. Τι εννοεί με αυτό; Πως οι ξένες δυνάμεις, με προεξάρχουσες τις ΗΠΑ, προσπαθούν να της δώσουν έναντι της Τουρκίας το ρόλο που κρατούσε η Φινλανδία απέναντι στη Σοβιετική Ένωση, μέχρι την κατάρρευση του κομουνιστικού καθεστώτος: εκείνον του «εξαρτήματος». «Οι Αμερικανοί ξέρουν πάρα πολλές λύσεις, αλλά δεν ξέρουν μία,την καλύτερη», λέει εμφατικώς ο κ. Καργάκος.
Παράλληλα, διατείνεται πως η πολυκαιρισμένη λέξη «πολυπολιτισμός» συγκαλύπτει ύπουλα και πονηρά σχέδια. «Ούτε υπήρξε ποτέ ούτε υπάρχει πουθενά. Εν ονόματί του υπηρετήθηκαν βρόμικα συμφέροντα. Είχα προβλέψει, άλλωστε,πως η παγκοσμιοποίηση θα έφερνε την κινεζοποίηση. Η Κίνα δεν ενδιαφέρεται απλώς να γίνει κυρίαρχος της Γης,αλλά και της Σελήνης! Οι Αμερικανοί πήγαν, είδαν και απήλθαν. Οι Κινέζοι θα πάνε και θα μείνουν. Η παγκοσμιοποίηση ήταν ένα ωραίο παιχνίδι των Αμερικανών, που τους το πήραν οι Κινέζοι. Γίνεται μπούμερανγκ και για τους λαούς που σαν χάνοι τον καταπίνουν», επισημαίνει ο κ. Καργάκος. «Εξεγέρσεων συνέχεια». Την ίδια ώρα, κι αφού η συζήτηση έχει μετατοπιστεί στις εξελίξεις στη Βόρεια Αφρική, ο συγγραφέας μaς θυμίζει το, προφητικό όπως αποδείχθηκε, βιβλίο η Υγρή Μοίρα της Ελλάδος και της Ευρώπης, που είχε κυκλοφορήσει πριν από τέσσερα χρόνια. «Ταξιδεύω εδώ και χρόνια στις αραβικές χώρες κι έχω γνωρίσει τα χαμηλά οικονομικώς στρώματά τους. Είχα προβλέψει την έκρηξη στη Βόρεια Αφρική, η οποία θα εξαπλωθεί νοτιότερα, προς την Κεντρική Αφρική, αλλά και στη Μέση Ανατολή.
Μέσα στα καθεστώτα που θα ανατραπούν είναι κι αυτό της Μέκκας, δηλαδή της Σαουδικής Αραβίας. Δεν είναι δυνατό οι πρώην τσελιγκάδες και νυν πετρελαιάδες να ζουν Κροίσου πλουσιότεροι, αλλά οι μουσουλμάνοι να είναι Ίρου (Σ.Σ.: Ζητιάνος που αναφέρεται στην Οδύσσεια) πενέστεροι. Η έκρηξη του Ισλάμ θα έχει συνέπειες και για την Τουρκία. Ελλοχεύει ο κίνδυνος και η Ελλάδα να κατακλυστεί από κύματα ανθρώπων που με σπασμένα φτερά θα φτάνουν στις ελληνικές ακτές με κάθε λογής πλεούμενο. Η μεγαλύτερη επανάσταση, εξάλλου, που θα εκδηλωθεί μέσα στο Ισλάμ θα είναι εκείνη των γυναικών. Έχουν ήδη κυριαρχήσει στο θέμα της πανεπιστημιακής μόρφωσης. Δεν θα αρκούνται για πολύ ακόμα στο ρόλο των πολιτών δεύτερης κατηγορίας», δηλώνει ο συγγραφέας. «Μεταρρυθμίσεις-απορρυθμίσεις». Για όσους δεν το γνωρίζουν, ο κ. Καργάκος ήταν από εκείνους που είχαν εισηγηθεί το περίφημο 15% του προϋπολογισμού για την Παιδεία, καθώς και το προσχέδιο για το πανεπιστημιακό άσυλο.
Ακόμα και σήμερα, εξάλλου, θυμάται μια στιχομυθία του 1957 που είχε με τον τότε υπουργό Συντονισμού Δημήτρη Χέλμη, ο οποίος είχε αυξήσει τα πανεπιστημιακά δίδακτρα κι εξέταστρα. «Να καταριόμαστε την ώρα που γεννηθήκαμε φτωχοί;» τον είχε ρωτήσει ως νεαρός φοιτητής κι ο υπουργός απάντησε: «Όχι, να καταριέστε την ώρα που δεν γεννηθήκατε πλούσιοι!». Ο κ. Καργάκος αποκαλεί τις 13 εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις από τη Μεταπολίτευση και μετά απορρυθμίσεις, ενώ ονοματίζει σκωπτικά το υπουργείο Παιδείας «Υπνοπαιδείας και Διά Βίου Παθήσεως»! Ζητά, μάλιστα, και την κατάργησή του. «Εξ αυτού ερρύουν τα φαύλα. Προτείνω να σχηματιστεί μια επταμελής επιτροπή με πενταετή θητεία, η οποία θα επεξεργαστεί ένα πρόγραμμα για να εφαρμοστεί χωρίς καμιά αλλαγή για μία δεκαετία. Αυτή η επιτροπή θα πρέπει να στηριχτεί σε μια 50μελή γραμματεία και να επανέλθει ο θεσμός των γενικών επιθεωρητών για τα σχολεία της περιφέρειας, έτσι ώστε να μην ανακατεύονται οι τοπικοί άρχοντες. Σκοπός της επιτροπής οφείλει να είναι η εκδίωξη του κομματισμού από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια».
Ο κ. Καργάκος μιλά και για τη σημερινή διάσταση του πανεπιστημιακού ασύλου αλλά και για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια: «Είχα εισηγηθεί το άσυλο σε μια εποχή που ήμασταν επί συνεχή παρακολούθηση από τους μυστικούς αστυνομικούς. Σήμερα ομοιάζει με τον τρόπο που μεταχειρίζεται το νόμο η μαφία στην Ιταλία. Όσο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ήμουν αντίθετος σε αυτή την ιδέα. Ωστόσο, θα έρθουν με το χάλι που έχουν τα κρατικά.
Αν ένας ευφυής επιχειρηματίας τοποθετήσει ένα κρουαζιερόπλοιο ανοιχτά του Σαρωνικού
και το κάνει πανεπιστήμιο σε συνεργασία με το Χάρβαρντ, πού θα πάνε τα ελληνόπουλα;»
αναρωτιέται ρητορικώς ο κ. Καργάκος.
«Λιώνουν στα… κηφηνεία».
Στο μεταξύ, από τα «βέλη» του συγγραφέα δεν ξεφεύγει ούτε η νεολαία.
«Ο ρόλος της ήταν πάντα πρωτοποριακός.
Σήμερα ο ρόλος της νεολαίας, όμως,έχει γίνει παθητικός.
Λιώνει τα νιάτα της στα… κηφηνεία,
ωσάν δηλαδή τα προβλήματα να μην είναι πρόβλημά της. Ουσιαστικώς είναι μαμακοδίαιτη και μπαμπακοδίαιτη.
Οι παλαιότεροι έχουμε μόνο την προοπτική θανάτου.
Οι νέοι έχουν προοπτική ζωής, αλλά ο βίος τους θα είναι αβίωτος. Αν τα παιδιά που κατεβαίνουν στους δρόμους ήταν διαβασμένα,
δεν θα είχα κανένα δισταγμό να ήμουν επικεφαλής τους. Μπορεί το κράτος να το έχουν οι μπαμπάδες,
αλλά το παρακράτος το έχουν οι βλαστοί τους. Η υποτιθέμενη πρωτοπορία προέρχεται
από τους γόνους της οικονομικής αριστοκρατίας. Στις προηγούμενες γενιές βρισκόταν στις φτωχότερες τάξεις.
Καταστράφηκε το ιστορικό κέντρο των Αθηνών, η μικρομεσαία τάξη δηλαδή,
προς όφελος των πολυκαταστημάτων που έχουν χτιστεί στα προάστια», συμπληρώνει αιχμηρά ο κ. Καργάκος.
Αντιγραφή από το ιστολόγιο ''ΕΠΙΚΑΙΡΑ'' της 17/02/2011
Επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου