ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ ΣΤΗΝ ΜΟΝΗ ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ




Ἱερὰ Ἀγρυπνία πρὸς τιμὴν 

τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου τοῦ Νέου Ὁμολογητοῦ.

«Χρυσοῦς τῇ τε γλώττῃ καὶ τοῖς χείλεσιν ὤν Πάτερ,

Χρυσῆν καὶ τὴν Παραθήκην δέδωκας Σοῖς τέκνοις» μὲ τὴν Χάρι τοῦ Σωτῆρος μας,

τὸ βράδυ τῆς Παρασκευῆς πρὸς Σάββατο, 5-6.9.2015 ἐκ. ἡμ.,

ἐτελέσθη ἡ προγραμματισμένη πλήρης ἱερὰ Ἀγρυπνία πρὸς τιμὴν 

τοῦ Ἁγίου Ἱεράρχου Χρυσοστόμου (Καβουρίδου), τοῦ Νέου Ὁμολογητοῦ,

στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀχαρνῶν Ἀττικῆς. 


Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας ᾿Ωρωποῦ καὶ Φυλῆς κ. Κυπριανός, γιὰ πρώτη φορὰ μετὰ τὴν μακρὰ ἀπουσία του (Μάρτιος-Σεπτέμβριος 2015), προΐστατο τῆς ὅλης Ἀγρυπνίας, χαροποιῶν τοὺς πιστοὺς καὶ «καταστέλλων τὸν θόρυβον αὐτῶν τῆς ψυχῆς». Ἐψάλη, ἐπίσης γιὰ πρώτη φορά, πλήρης Ἀσμαστικὴ Ἀκολουθία πρὸς τιμὴν τοῦ Νέου Ὁμολογητοῦ, πόνημα καὶ δέησις τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμένος μας. Οὕτως, ἡ νέα Περίοδος τῆς Ποιμαντικῆς Διακονίας τοῦ Μητροπολίτου μας ἤνοιξε καὶ ἐσφραγίσθη λειτουργικὰ μὲ τὴν Μνήμη τοῦ Ἁγίου Πρωθιεράρχου τῆς Μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας μας.


ὄντως ἐντυπωσιακὴ αὐτὴ «συγκυρία» ὤθησε τὰ πνευματικὰ τέκνα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας νὰ ζητήσουν ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἱεράρχη Χρυσόστομο νὰ λάβη ὑπὸ τὴν ἰδιαίτερη προστασία Του τὸν Ποιμένα τους καὶ νὰ τὸν ἐνισχύη κατ᾿ ἄμφω στὴν Διακονία του, μετὰ ἀπὸ τὴν δοκιμασία, ἡ ὁποία τὸν ἀπεμάκρυνε ἀπὸ αὐτὰ περίπου γιὰ ἕξι μῆνες. Συμμετεῖχαν οἱ Αἰδεσιμώτατοι Πρεσβύτεροι π. Ἄγγελος Μουρλᾶς, π. Κωνσταντῖνος Τερζάκης,π. Κωνσταντῖνος Σωτηριάδης,ὁ Ἱεροδιάκονος π. Ἰωσὴφ Ἁγιοκυπριανίτης καὶ οἱ Ὑποδιάκονοι Γέρων Ἀντώνιος Ἁγιοκυπριανίτης, Δημήτριος Γιατρᾶκος καὶ Χρῖστος Κατσούδας. Μαζὶ μὲ τὴν Καθηγουμένη τῆς Μονῆς Ὁσιωτάτη Γερόντισσα Ἰουστῖνα, παρέστησαν καὶ ἡ Ὁσιωτάτη Γερόντισσα Ταξιαρχία καὶ ἡ Ὁσιωτάτη Γερόντισσα Εὐπραξία μὲ Ἀδελφὲς τῶν Συνοδιῶν αὐτῶν καὶ πολλοὶ πιστοί, τὸ πλεῖστον τῶν ὁποίων ἐκοινώνησαν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.


Στὴν διάρκεια τῆς Ἀγρυπνίας οἱ πιστοὶ εἶχαν τὴν εὐλογία νὰ προσκυνήσουν τμήματα τῶν ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ὁμολογητοῦ Ἱεράρχου, ὁ δὲ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας ἐλειτούργησε μὲ ἕνα ᾿Ωμοφόριο τοῦ Ἁγίου, τὸ ὁποῖο θησαυρίζεται στὴν Ἱερὰ Μονὴ τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, ὅπου ὁ τιμώμενος Ἅγιος ἐφιλοξενεῖτο συχνὰ μέχρι τῆς ὁσιακῆς Κοιμήσεώς Του († 7.9.1955). Στὸ πέρας τῆς πολὺ κατανυκτικῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ Σεβασμιώτατος, ἀφοῦ ἐδοξολόγησε τὸν ἐν Τριάδι Θεό, τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸν καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, «πάντων ἕνεκεν», ἀναφέρθηκε στὴν ἐν Χριστῷ πορεία μας ὑπὸ τὸ φῶς τῆς ἐγγιζούσης Ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ὅταν ἀφήνουμε τὰ χέρια μας στὰ Πανάχραντα Χέρια τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἕνα μικρὸ παιδὶ ἀφήνει μὲ ἐμπιστοσύνη τὸ χεράκι του στὸ χέρι τοῦ πατέρα του, προχωροῦμε, ἀλλὰ κάποια στιγμὴ βρισκόμαστε μπροστὰ σὲ ἕναν τοῖχο...


Τὸν ψηλαφοῦμε καὶ διαπιστώνουμε ὅτι τὸ ἐμπόδιο εἶναι ξύλινο καὶ ἔχει τὸ σχῆμα τοῦ σταυροῦ... Ἐκεῖ καταλαβαίνουμε ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς ἔχει ὁδηγήσει στὸν Σταυρό... Τότε οἱ καλοπροαίρετοι αἴρουν τὸν Σταυρὸ αὐτό, ἡ ζωή τους δηλαδὴ γίνεται μία συνεχὴς μετάνοια καὶ συνεχὴς δοξολογία... Τὸν Σταυρὸ αὐτὸ βάσταξε καὶ ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος ὁ Νέος, ὄχι μόνο διὰ τῆς Ὁμολογίας καὶ τῆς Ἀποτειχίσεώς του ἀπὸ τὴν καινοτόμο ἱεραρχία, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἁγία βιωτή του. Γι᾿ αὐτὸ ὁ Θεὸς τὸν ἀντιδόξασε μὲ τὴν ἄρρητη εὐωδία καὶ τὰ θαύματα, τὰ ὁποῖα ρέουν ἀπὸ τὰ ἱερὰ Λείψανά του. 


Ἅγιος Χρυσόστομος ἦταν γιὰ τὸ ποίμνιο τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων ὁ Ποιμὴν ὁ Καλὸς καὶ ἡ Μνήμη Του μᾶς διδάσκει τὰ γνωρίσματα τοῦ γνησίου Ποιμένος: ἔχει βαθειὰ αἴσθησι ὅτι εἶναι ἕνας Διάκονος, ἕνας ὑπηρέτης καὶ ὄργανο τοῦ Θεοῦ καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν ἐξουσιάζει τοὺς πιστούς, οὔτε ἐκμεταλλεύεται τὴν ἀγάπη καὶ τὸν σεβασμό τους. Ἀλλὰ ἀκολουθεῖ τὴν ἀποστολικὴ προτροπὴ στοὺς ποιμένες νὰ ἐργάζωνται οὐ κυριεύοντες,ἀλλὰ ὄντες συνεργοὶ τῆς χαρᾶς τῶν πιστῶν καὶ τύποι γενόμενοι τοῦ ποιμνίου (πρβλ. Β΄ Κορ. α΄ 24 καὶ Α΄ Πετρ. ε΄ 3).



Ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας συνέστησε τὴν ἀμφίδρομο προσοχὴ τόσο τῶν πιστῶν 

ὅσο καὶ τῶν ποιμένων

 στὴν εὐαγγελικὴ αὐτὴ ἄσκησι τῆς ποιμαντικῆς Διακονίας, ὥστε νὰ μὴν καλλιεργῆται

 ἕνα κλῖμα προσωπολατρείας καὶ ὀπαδοποιήσεως στὸ Ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ μας.

Εἴθε οἱ πρεσβεῖες τοῦ Ἁγίου Ἱεράρχου Χρυσοστόμου τοῦ Νέου 

νὰ στερεώνουν τὸ Μικρὸν Ποίμνιον στὴν Καλὴν Ὁμολογία καὶ τὴν ὑγιᾶ βίωσι τῶν ἐκκλησιαστικῶν θεσμῶν,

πρὸς σωτηρίαν ἡμῶν πάντων.

Ἀμήν!

Εἰς δὲ τὸν Πατέρα τῶν Φώτων,

«ἐξ Οὗ πᾶσα δόσις ἀγαθή», δόξα καὶ εὐχαριστία γιὰ τὶς πολλαπλὲς εὐλογίες τῆς ἱερᾶς αὐτῆς Ἀγρυπνίας.



† Μ.Σ.Ἁ. 


2 σχόλια:

  1. Καλό απόγευμα. Πού μπορώ να βρω έναν Ακάθιστο του Ιερού Ομολογητή Χρυσόστομου το Νέο στα Αγγλικά; Ή αν είναι ακαθιστικός στα ελληνικά, μπορεί κάποιος που αγαπά τους αγίους να το μεταφράσει στα Αγγλικά; Για να αναγνωστεί επίσης ο ακαθιστής από τους Ρουμάνους και Βούλγαρους παραδοσιακούς. Θεέ μου βοήθεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα αδελφέ μας! Δυστυχώς δεν υπάρχει ακόμη στα Αγγλικά μεταφρασμένη η Ακολουθία του Αγίου Χρυσοστόμου του Νέου Ομολογητή. Αν πληροφορηθούμε κάτι θα το δημοσιεύσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Print Friendly and PDF