ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Δευτέρα 11 Μαΐου 2015

ΕΒΑΛΕ Ο ΘΕΟΣ ΣΗΜΑΔΙ ΕΠΙ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΠΟΙΜΝΙΟΥ





Η 9η Μαρτίου του 1924 αποτελεί ιστορικό ορόσημο για την Εκκλησία μας,
αφού είναι η τελευταία ημέρα,
που το ποίμνιό της ήταν ενωμένο σε μία Εκκλησία.
Ακολούθως,
η ημέρα που ανέτειλε,
για άλλους ήταν η 10η Μαρτίου,
για άλλους όμως ήταν η…23η Μαρτίου.
Σην παραμονή της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου,
στην ομώνημη Μητρόπολη των Αθηνών,
15 ημέρες δηλαδή, μετά την αλλαγή του ημερολογίου,
αναφέρεται το απόλυτα περιγραφικό κείμενο των ιστορικών ΠΑΤΡΙΩΝ,
του αειμνήστου πατρός Καλλιοπίου,
πρώην Μητροπολίτη Πειραιώς της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.

Γ. Δ.


Ό ίερεύς,
ό όποιος έτέλει τήν παράκλησιν διά το άλαλον παιδίον,
μάς είπε λίαν συγκεκηνημένος τά έξής:
-Άνεγίνωσκον τήν παράκλησιν έπάνω εις το άλαλο παιδί,
ότε εις μίαν στιγμήν ήκουσα τήν μητέρα του νά φωνάζη,
ότι " ώμίλησε το παιδί της" καί το άκουσα κι’ εγώ νά λέγει εύδιακρίτως:
"Μαμά, μαμά".
Ή συγκινησίς μου ήτο άπερίγραπτος διά τό θαύμα,
τόσον μεγάλη ήτο ή συγκινησίς μου,
ώστε δέν ήμπόρεσα νά άντιληφθώ περισσότερα. Ο Ιερεύς λέγεται Παπα-Γεώργης,
είναι πρόσφυξ, τό έπίθετόν του δέν ήθέλησε νά μάς τό είπή,
διότι έφοβήθη μήπως τού συμβή κανέν κακόν.
Επίσης τό θαύμα μάς τό έβεβαίωσαν oι παριστάμενοι
κατά τήν ώραν έκείνην εις τήν Μητρόπολιν
κυρίαι Σοφία Παναγουλοπούλου ή Καλισκώτου έκ Πατρών,
’Ελένη Μπακοπούλου κατοικούσα εις τήν Λεωφόρον ’Αλεξάνδρας,
Γιανούλα Μανταριώτου καί άλλαι.



Περί τήν 8ην έσπερινήν ώραν, ένώ ή Εκκλησία ήτο πλήρης πιστών, περίπολος στρατού προσήλθε καί ήθέλησε νά κλείση τήν ’Εκκλησίαν, έξάγουσα τους έκκλησιαζομένους. Θόρυβος έδημιουργήθη καί οί πιστοί έδήλωσαν, ότι έπ’ ούδενί λόγω θά έγκατέλειπον τήν ’Εκκλησίαν. Τήν 9.30' μ.μ. ώραν δμως, λοχαγός του Πεζικού μετά μαθητών τής Σχολής τής Χωροφυλακής είσήλθον εις τόν Ναόν καί έξέβαλλον έξω τούς Χριστιανούς, θελήσας, όπωςκλείση τόν Ναόν. ’Εκ τούτου προεκλήθησαν επεισόδια, διεπληκτήθη δέ εις "Δημοκρατικός" καταφθάσας έπί τόπου, όπως δώση χείρα βοήθειας εις τούς άρνησιθρήσκους μέ ένα πιστόν. Ή ένέργεια αύτη του λοχαγού, ό όποιος ήθέλησε νά έπέμβη καί εις τά Εκκλησιαστικά ζητήματα, έξηρέθισε τούς Χριστιανούς ,οί όποίοι έπέμεναν εις τό νά άνοίξη ή Εκκλησία καί νά έπιτραπή ή είσοδός των. 


Πράγματι οί Επίτροποι πρό τής άπαιτήσεως ταύτης ήνοιξαν τήν Μητρόπολιν. Ευθύς κατηρτίσθησαν χοροί έκ νέων καί νεάνιδων οίτινες έψαλλον διάφορα τροπάρια έκ τής Λειτουργίας τού Εύαγγελισμού τής Θεοτόκου. Ή προσέλευσις των πιστών έξηκολούθησε καθ’ δλην τήν νύκτα. Τήν έπομένην ήμέρα, 26 Μαρτίου παλαιόν έορτολόγιον (9 Άπριλίου ν.ήμ), δηλαδή τήν έπομένη τής Εορτής τού Ευαγγελισμού, οί έφημερίδες έγραφον πάλιν. Ή "Καθημερινή" τού "Αγγέλου Βλάχου, έγραφε: Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ. ΑΙ ΣΚΗΝΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΝ -ΝΕΑΝΙΔΕΣ ΨΑΛΛΟΥΣΑΙ ΤΡΟΠΑΡΙΑ- ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ- Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΝΔΙΔΕΙ -ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ- ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΘΑΥΜΑΤΑ. Παρ’ όλας τάς καταβληθείσας ύπό τοΰ ’Αρχιεπισκόπου ’Αθηνών προσπάθείας, ό Ευαγγελισμός τής Θεοτόκου έωρτάσθη χθές υπό συμπολιτών, έστω καί άνευ ιεροτελεστιών. ’Επίσης έτηρήθη ύπό τών πιστών καί ό κανών περί "καταλύσεως ιχθύων" κατά τήν χθεσινήν ήμέραν. 


Ή ζήτησις αύτών εις τήν αγοράν υπήρξε μεγίστη. Άντιθέτως ο ’Αρχιεπίσκοπος έξέδωκεν αύστηροτάτας διαταγής πρός τούς ιερείς, ίνα μή οΰτοι λειτουργήσουν χθές ή τελέσουν άλλας ιεροτελεστίας έπί ποινή καθαιρέσεως αύτών. ’Επίσης, έπειδή ύπήρχεν ή πληροφορία, ότι θά έτελεΐτο λειτουργία εις τινα ναΐσκον παρά τό Παγκράτι (58), ή Μητρόπολις ειδοποίησε τήν άστυνομίαν νά λάθη τά προσήκοντα μέτρα πρός παρεμπόδισιν πόσης συναθροίσεως πιστών. Έξ άλλου οί έπίτροποι του Μητροπολιτικοΰ Ναού έζήτησαν άπό το Α' άστυνομικόν τμήμα τήν παρελθοϋσαν νύκτα, δπως άποστείλη δύναμιν καί έκδιώξη τούς παραμένοντας εντός τοΰ ναού προσκυνητής,συνάμα δε, όπως φρουρήση τήν έκκλησίαν καί άπαγορεύση τήν είσοδον τών πιστών. 


Αλλά ή άστυνομία όρθότερον τών έπιτρόπων σκεπτόμενη, άπέφυγε νά έπέμβη, ίνα μή φανατισθή έτι μάλλον ό κόσμος, ό μή θέλων νά αναγνώριση τήν μεταβολήν τού θρησκευτικού ήμερολονίου. Χθές καθ’ όλην τήν ήμέραν έξηκολούθησεν ή προσέλευσιςτών πιστών εις τον Μητροπολιτικόν ναόν, αί δέ εισπράξεις αύται έκ πωλήσεως κηρίων ύπερέβησαν κατά πολύ τάς εισπράξεις προηγουμένων έτών, μολονότι πολλαί γυναϊκες ήναπτον λαμπάδας άγορασθείσας έκ τών κηροπλαστείων,έπειδή ένόμιζον, ότι ό αρχιεπίσκοπος θά είχεν άπαγορεύση τήν πώλησιν κηρίων παρά τών έπιτρόπων τού ναού. Τήν πρωίαν ό κόσμος άνέμενε ματαίως τήν έναρξιν τής λειτουργίας, έπειδή δε,δέν ένεφανίζετο ίερεύς, διάφοροι νεάνιδες έψαλλον κατανυκτικώτατα τά τροπάρια τής λειτουργίας. ’Ακολούθως καί καθ’ δλην τήν ήμέραν νεάνιδες άναπληροΰσαι τούς ιερείς,άνενίνωσκον τάς εύχάς τού μεγάλου καί μικρού παρακλητικού κανόνος, ένώ τά έντός τοΰ ναού πλήθη γονυπετή έπαναλάμβανον τά τροπάρια: "Διάσωσον άπό κινδύνων τούς δούλους σου θεοτόκε" καί "Έπίβλεψον έν εύμενία έπί τήν έμήν χαλεπήν τοΰ σώματος κάκωσιν". 


Προ τής Είκόνος τής θεομήτορος, τής εύρισκομένης κάτωθεν τοΰ Τέμπλου, εΐχεν άφαιρεθή τό ύπάρχον μανουάλιον, πολλοί δέ ώς έκ τούτου έρεθισθέντες έτι μάλλον παρέμενον γονυπετεΐς προ τής Είκόνος κρατοΰντες άνημμένα κηρία. Ό θρησκευτικός φανατισμός τοΰ πλήθους τοσοΰτον είχε κορυφωθή, ώστε άπεπέμφθη διά τής βίας έκ τοΰ ναοϋ ύπό τών γυναικών εις, όστις έτόλμησε να είπη, ότι παρήλθεν ή έορτή του Ευαγγελισμού. Ό 'Αρχιεπίσκοπος συναισθανθείς τό γενόμενον άτοπον καί κατόπιν της έπιμονής τού κόσμου έπέτρεψε τήν 6ην άπογευματινήν είς ένα των ίερέων τής Μπτροπόλεως νά άναγνώση τάς εύχάς τού παρακλητικού κανόνος. Παρά τάς διαψεύσεις της Μητροπόλεως, ώς προς τά γενόμενα είς τον Ναόν θαύματα έγένοντο χθές έτερα δύο. Οΰτω ιάθησαν τήν 2αν μεταμεσονύκτιον τής προχθές, ή Μαρία Μαρκέα ήτις άπό ένός ήδη έτους ήτο κωφάλαλος κατόπιν μπνιγγίτιδος καί ή Αίατερίνη Καρυδάκη, ήτις άπό γενετής πάσχουσα έξ έπιληψίας έπαθε τάς φρένας πρό τριετίας,κατά δέ τήν νύκτα δέν ήδύνατο νά διακρίνη άπολύτως τίποτε. Ή Μαρκέλα ήλικίας 23 έτών είναι έγγαμος καί κατοικεί είς τήν έπί τής πλατείας ’Ελευθερίας, οικίαν τού κ. Λαλαούνπου, ή δέ Καρυδάκη έπίσης έγγαμος ούσα είναι ήλικίας 40 έτών καί διαμένει είς τήν έπί τής όδού Διπύλου 23 οικίαν. 


Τήν τελευταίαν είδε συντάκτης μας έντός τού Ναού χθές τήν πρωίαν περιστοιχιζομένην ύπό πλήθους γυναικών. Ή Καρυδάκη έρωτωμένη σχετικώς περί τού θαύματος είπε τά έξής: -Το βράδυ δέν βλέπω τίποτε καί μετά τά μεσάνυκτα χθές ξαφνικά είδα τήν ’Εκκλησία καί τις εικόνες καί μού φάνηκε, ότι έβγήκε άπό μέσα μου ένας καπνός. Άπό τότε έγινα καλά. Είς το άκουσμα τού θαύματος αί παριστάμεναι γυναίκες σταυροκοποϋνται καί γονυπετοΰν, πολλαί δέ κλαίουσαι ευχαριστούν τήν Θεοτόκον διά τά γενόμενα. Ή σπιτονοικοκυρά τής Καρυδάκη παρούσα έπιβεβαιοϊ τήν ασθένειαν ύφ'ής κατείχετο ή ένοικός της, αΰτη δέ δίδει όρθάς άπαντήσεις εις τούς έρωτώντας καί φαίνεται τελείως έχέφρων. ’Επίσης ή "Νέα Ημέρα" έγραφε: ΕΝΩ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΖΗΤΟΥΝ ΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΘΟΥΝ -ΣKHNAI ΕΙΣ ΤAΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. ’Από τών πρωίνών ωρών τής χθές πλήθη φιλοθρήσκων προσκυνητών, οί όποιοι άκολουθούν το έορτολόγιον τού παλαιού ημερολογίου, κατέκλυσαν τούς διαφόρους ναούς τής πρωτευούσης, όπως έκκλησιασθώσιν έπί τή ’Εορτή τού Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου. 


Δυστυχώς, όμως εύρέθησαν προ θυρών κεκλεισμένων. Οι ιερείς κατόπιν διαταγής τής Μητροπόλεως δι’ής ήπειλοΰντο μέ καθαίρεσιν έν περιπτώσει μή τηρήσεως αύτής,δέν προσήλθον δπως λειτουργήσωσιν. Ή άγωνία τών συγκεντρωμένων θεοσεβών ένετείνετο διαρκώς καί μία άπόφασις, όπως είσέλθωσι μόνοι είς τούς Ναούς καί τελέσωσι τήν άκολουθίαν διήρχετο άπό τήν σκέψιν των. Καί πράγματι, ώς έκ συνθήματος εις δλους τούς ναούς οί συγκεντρωμένοι πιστοί αδιακρίτως φύλου καί ηλικίας έξηνάγκασαν τούς νεωκόρους, όπως άνοίξωσιν εις αύτούς. Δέν είχε δέ παρέλθει αρκετόν χρονικόν διάστημα, όπόταν οί ναοί είχον πληρωθή άσφυκτικώς. Διάφοροι δεσποινίδες καλλίφωνοι άντεκατέστησαν τούς ψάλτας."Εψαλον μόναι τροπάρια έκ τοΰ Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου καί άνέγνωσαν τό Εύαγγέλιον τής ήμέρας. Ή μεγαλυτέρα ουγκέντρωσις θεοσεβών παρετηρήθη εις τόν ναόν της Μητροπόλεως, όπου κατά καθιερωθέν θρησκευτικόν έθιμον τήν παραμονήν του Εύαγγελισμοϋ τής Θεοτόκου, άγρυπνοϋν πολλοί πιστοί μέχρι πρωίας έντός τού Ναού. Το άπόγευμα ό Μ. Μητροπολίτης, παρακληθείς υπό θεοσεβών γυναικών έπέτρεψεν εις τούς ιερείς καί έψαλον τόν έσπερινόν εις τούς Ναούς. Επίσης προσήλθον χθές τήν πρωίαν εις τόν παρά τήν ’Ακρόπολιν ναόν των Άγιων Άναρνύρων, άνήκοντα εις τό μετόχιον τοΰ Άγιου Τάφου, πλήθη πιστών καί έτέλεσαν τήν έωθινήν άκολουθίαν,ώς καί εις τούς άλλος ναούς. 


Μεταξύ τών λαϊκών τάξεων, ίδία δέ τών γυναικών έκράτει ζωηρά άγανάκτησις κατά τών ύπαιτίων τής άλλαγής τού ήμερολογίου. 'Εχαρακτηρίζετο δε,ώς άντιθρησκευτική ή άπαγόρευσις ύπό τής Μητροπόλεως εις τούς ιερείς, όπως λειτουργήσωσι. Οι πλέον δέ μορφωμένοι έκ τών θρησκολήπτων έτόνιζον,ότι αί μεταρρυθμίσεις έπίτυγχάνουν, όταν ώριμάσουν εις τάς λαίκάς συνειδήσεις. Ύπο τής Αρχιεπισκοπής έξεδόθη άνακοινωθέν διά τού όποιου διαφεύδονται τά άναγραφέντα χθές εις διαφόρους έφημερίδας περί δήθεν θαυμάτων άτινα έγένοντο έντός τής Μητροπόλεως (59). Τέλος τό "Σκρίπ" έγραφε: Πρωτοφανές εις τά άπ' αιώνων έκκλησιαστικά χρονικά!.. Ή ’Εκκλησία νά κάμνη άντιχριστιανικήν προπαγάνδαν! Νά τονίζη, ότι θαύματα δέν γίνονται, κλονίζουσα οϋτω τήν πίστιν τών Χριστιανών έπί τήν θρησκείαν. Ή 'Ιερά Μητρόπολις έξανέστη χθές, δι' όσα έγράψαμεν, τά όποια μέχρι κεραίας είναι άληθή. Καί ύποτάσσουσα τήν πίστιν εις τήν πολιτικήν, έξέδωσεν άνακοινωθέν, το όποίον, ούδείς περίμενεν,ότι θά έφερεν υπογραφήν του Γραφείου της Αρχιεπισκοπής. Και ή αρχιεπισκοπή διά νά συσκοτήση τήν αλήθειαν, φοράται έν τω άνακοινωθέντι της καταφώρως κακομεταχειρισμένη τούτην. 


Διαψεύδει, ότι χιλιάδες πιστών κατέκλυσαν τόν ναόν τής Μητροπόλεως τήν νύκτα τής Κυριακής, τήν παραμονήν τού Εύαγγελισμοΰ κατά τούς "Ελληνας-Χριστιανούς. Ώσανεϊ νά στενοχωρεΐται διότι οί πιστοί μετέβησαν είς τήν Χριστιανικήν ’Εκκλησίαν! Καί μεταχειριζομένη τήν φρασεολογίαν γνωστών Βενιζελικών έντύπων, περαιτέρω ό κληρικός συντάκτης τής διατριβής προσθέτει,δτι οϊ Χριστιανοί ούτοι έστρατολογήθησαν... ίνα σταλώσιν ...εις τήν Εκκλησίαν! Άλλ’ έάν τό Γραφεΐον τής ’Αρχιεπισκοπής δέν ήθελε νά παραποιήσή τήν άλήθειαν, καί έάν οί έν αύτοι ήσαν περισσότερον Χριστιανοί καί όλιγώτερον Βενιζελικοί, θά παρηκολούθουν καί αύτοί τό ώραίον καί Χριστιανικόν προσκύνημα τήν νύκτα τής Κυριακής.Φαίνεται όμως,δτι ή συνείδησις τού συντάκτου τού άνακοινωθέντος δέν τού έπέτρεψε μέχρι τέλους νά μή λέγουν τήν άλήθειαν. Καί, άφοϋ γράφει τό άνωτέρω προσθέτει: "Είναι βέβαιον καί έξακρεβωμένον, δτι κατόπιν τής προσελεύσεως εις τόν Ναόν των κορασίων τοΰ Κατηχητικού Σχολείου 'Αγίας Αικατερίνης, αί κραυναί καί αί διαμαρτυρίαι των έν τω Ναώ ένετάθησαν. ’Αλλά, πώς ύπήρξαν διαμαρτυρόμενοι,αφού μάς είπατε, δτι δέν μετέβη ούδείς εις τόν Ναόν; 


Άλλ’ή μεγαλυτέρα κατά τής ’Εκκλησίας καί τής Πίστεως δεδομένης συγκλόνισις εύρίσκεται είς τό δεύτερον μέρος τού ανακοινωθέντος. Ή ’Αρχιεπισκοπή πειράται νά διαψεύση τό τελεσθέν θαύμα έπί τοΰ πενταετούς παιδός Στασινοπούλου, ώπερ αί χθές μνημονευθεΐσαι κυρίαι έβεβαίωσαν έν άρρήτω συγκινήσει διατελοΰσαι, ώς καί ό παπα-Γιώργης, ό τελέσας τήν παράκλησιν. Μέ ζήλον ύπέρ τών κρατούντων, ό κληρικός συντάκτης τοΰ άνακοενωθέντος, θέλει νά κλονίση τήν πίστιν έπί τήν Παντοδυναμίαν τοΰ θεού καί διά μακρών άσχολεΐται έπ’ αύτοΰ καί μόλις εις τό τέλος θέλει νά κολάση τό άνοσιούρνημα διά τής φράσεως:"θαύματα βεβαίως συμβαίνουν, άλλ’ ό δημιουργηθείς θόρυβος ήτο άσχετος πρός πραγματικόν θαύμα''.’Επίσης ’Ορθόδοξον Χριστιανικήν ’Αντίστασιν ύπέρ τοΰ Πατρίου Εορτολογίου έγένετο καί είς τήν ’Επαρχίαν. Άναφέρωμεν έδώ μερικάς χαρακτηριστικάς άνταποκρίσεις τών έφημερίδων άπό τήν ’Επαρχίαν. ΝΑΥΠΛΙΟΝ. 7 ’Απριλίου - ’Άπειρον πλήθος προσκυνητών πιστών είς Πάτρια θρησκευτικά έθιμα συνέρρευσαν είς τόν έν Πανίρερον ναόν τής θαυματουργού Εύαγγελιστρίας, είς τήν Εικόνα, τής όποίας άφιερώθησαν πολύτιμα άναθήματα καί λαμπάδες πλεισται όσαι μέ τό άνάστημα τών προσκυνητών. 


Ή κορασίς πρόσφυξ έκ Θράκης, Σοφία Γάσπαρη, παράλυτος και κωφάλαλος ίάθη τελείως. Ή συγκίνησις του κόσμου έκ τού θαύματος τούτου κατά τήν πραγματικήν έορτήν τού Ευαγγελισμού, παρά τήν βέβηλαν μεταβολήν των θρησκευτικών Παραδόσεων, είναι μεγίστη. ΤΡΙΠΟΛΙΣ, 7 ’Απριλίου - "Ογκος λαού κατά χιλιάδας έν ιερά άγανακτήσει, συγκεντρωθείς τήν έσπέραν τής χθές, εις τόν ναόν τής Ευαγγελίστριας κατ' έθιμον νά διανυκτερεύση, άπεδοκίμασε διά κοινής βοής τούς πρωταθλητάς τής άνιέρου μεταβολής τού θρησκευτικού ημερολογίου, άναθεματίζων καί καταρώμενος τούτους καί τούς υποβολείς τής μεταβολής ταύτης, ψάλλοντες έν ταύτω.... Πανταχοΰ κυριαρχεί ή κραυγή, "Ζήτω ό Βασιλεύς". Ή πόλις ολόκληρος πανηγυρίζει σήμερον τήν Εθνικήν καί θρησκευτικήν έορτήν, άπάντων των καταστημάτων άντων κλειστών. 


Ό Πρωθυπουργός, φόβω έπαναλήψεως αποδοκιμασιών, φρουρούμενος καί υπό ένόπλου στρατιωτικής δυνάμεως συνοδευσάσης αυτόν ερχόμενον έκ τής ιδιαιτέρας πατρίδος του Λεβιδίου, μετέβη εις τόν σταθμόν καί άνεχώρησεν εις ’Αθήνας. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, 7 ’Απριλίου. (Τού άνταποκριτοΰ μας). Εις τόν Μητροπολιτικόν ναόν καί τόν ναόν τής Ευαγγελίστριας έδημιουργήθησαν λυπηραί σκηναί μεταξύ φιλοθρήσκων πολιτών, άπαιτούντων, όπως έορτασθή σήμερον ό Ευαγγελισμός τής Θεοτόκου και Αστυνομικών αρχών άπαγορευουσών τήν είσοδον αυτών εις τούς ναούς. Ή έπέμβασις τής ’Αστυνομίας καί τά τεθέντα εις ένέργειαν ύπ’ αϋτής μέτρα κατά τών προσκυνητών προεκάλεσαν όδυνηράν έντύπωσιν. Αί λαϊκαί ιδία τάξεις κρατούνται έν έξεγέρσει αδιακρίτως πολιτικής άποχρώσεως. Έρριζώθη ή έντύπωσις, ότι οί κρατούντες προσπαθούν νά μεταβάλλουν τήν θρησκείαν. Οΰδείς έξ έργατικών καί μικροαστών μετέβη σήμερον εις τήν εργασίαν του. Τήν ιδίαν στάσιν έτήρησαν καί οί κάτοικοι τής ύπαίθρου χώρας ιθαγενείς καί πρόσφυγες. Εις πολλά χωρία άπηγορεύθη ύπό τών αρχών εις τούς ιερείς, δπως μεταβώσιν εις τούς ναούς καί ιερουργήσουν. 


Aι αΰται σκηναί έπανελήφθησαν ένταϋθα καί σήμερον τήν πρωίαν. ΚΟΡΙΝΘΟΣ, 8 ’Απριλίου,(τού άνταποκριτοΰ μας).'Επί τή έορτή τού Εύαγγελισμοΰ ύπερτρισχίλιοι Κορίνθιοι μεταβάντες χθέςείς τό παρά τήν Ποσιδωνίαν ναίδριον έτέλεσαν έν κατανυκτική μεγαλοπρεπείς τήν έπαίτιον λειτουργίαν. Τά Καταστήματα παρέμειναν καθ’ όλην τήν ήμέραν κλειστά, ή δέ πόλις είχε προσλάβη έορτάσιμον όψιν. Τήν 25ην Μαρτίου τού έτους 1821, ό ευσεβής 'Ελληνικός Λαός έξεσηκώθηκε έναντίον τής 'Οθωμανικής τυρρανίας μέ τό σύνθημα: "γιά τού Χριστού τήν πίστιν τήν Αγίαν καί τής Πατρίδος τήν Ελευθερίαν” καί ένίκησεν! Τήν 25ην Μαρτίου τού έτους 1924, 13 ήμέρας μετά τήν έφαρμογήν τού Παπικού 'Εορτολογίου υπό προδοτών τής 'Ορθοδοξίας καί τών 'Ιερών Παραδόσεων και,ένώ τούς "έσκιαζε ή φοβέρα τού στρατιωτικού νόμου καί τούς πλάκωνε ή σκλαβιά τής δικτακτορίας", έξεσηκώθηκε καί πάλιν ό εύσεβής 'Ελληνικός Λαός, ό Φ ύ λ α ξ τής 'Ορθοδοξίας με τό σύνθημα: "'Ορθοδοξία,’Ελευθερία ή Θάνατος". 


Οι πρώτοι άντιστασιακοί 'Ορθόδοξοι Χριστιανοί ήσαν άπλοί θεοφοβούμενοι άνθρωποι. Άπό τούς Κληρικούς, ολίγοι πτωχοί, άλλά εύλαβεϊς έγγαμοι 'Ιερείς. Τήν 25ην Μαρτίου 1924 παλαιόν έορτολόγιον, έκεί εις τον Μητροπολιτικόν Ναόν τών 'Αθηνών, όστις τιμάται εις τον Εύαγγελισμόν τής Θεοτόκου, έκεί, όπου πρό 13 ημερών οι πρόδρομοι τής παναιρέσεως τού Οίκουμενισμού έδημιούργησαν τό ημερολογιακόν σ χ ί σ μ α, οί εύσεβείς πρώτοι Γ.Ο.Χ., είπον τό ΟΧΙ εις τήν καινοτομίαν καί εις τούς καινοτόμους.

 


Τό ίδιον συνέβη καί εις ολόκληρον τήν 'Ελλάδα.
Οι καινοτόμοι άπό τήν πρώτην αμέσως ήμέραν τού έκκλησιαστικοϋ των πραξικοπήματος άπεκαλύφθησαν,
ότι ήσαν άξιοι άπόγονοι τοϋ μεγάλου διώκτου τών ’Ορθοδόξων,
λατινόφρονος 'Ιωάννου τού Βέκκου.
Τά μέτρα πού έλαβον,
από τήν πρώτην άμέσως ήμέραν,
εναντίον των Πιστών εις τάς 'Ιεράς Παραδόσεις τής 'Εκκλησίας μας, ήσαν:
σκληραί καί απάνθρωποι διώξεις,
καθαιρέσεις καί άφορισμοί καί ό... χωροφύλαξ!
Καί οί άντιχριστιανικοί των διωγμοί εναντίον των Γ.Ο.Χ.
έσυνεχίσθησαν καί συνεχίζονται 60 ολόκληρα έτη,
μέ κατεδαφίσεις καί σφραγίσεις Ιερών Ναών καί Μονών,
μέ άποσχηματίσεις,καθαιρέσεις καί εξορίας Κληρικών,
μέ άφορισμούς, βασανισμούς καί φυλακίσεις καί άλλων,
ών ούκ έστιν άριθμός!
Οι Πιστοί τής Μαρτυρικής ’Εκκλησίας τών Γνησίων ’Ορθοδόξων Χριστιανών άγωνίζονται,
υπομένουν καί επιμένουν,
καί μέ τήν βοήθειαν τοΰ Θεού,
νικούν καί θριαμβεύουν!
Διότι,... αϋτη έστίν ή νίκη,
ή νικήσασα τόν κόσμον,ή π ί σ τ ι ς ημών”
(Μω.Α'ε'4).



Απόσπασμα κειμένου από τον 6ο Τόμο 
του ιστορικού περιοδικού ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ'' 
του αειμνήστου πατρός Καλλιοπίου,
πρώην Επισκόπου Πενταπόλεως της Εκκλησίας 
των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.
Το κείμενο επεξεργασμένο ηλεκτρονικά σε μορφή Docx,
το αντιγράψαμε από το ιστολόγιο ''ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ'' 
του αδελφού μας Νίκου Βυθούλκα.
Η φωτογραφία είναι παρμένη από την σελίδα του F.B,
 ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ
 και έχει επεξεργαστεί με ευθύνη δική μας.
Ευχαριστούμε θερμά.
Ο Θεός εν τω μέσω ημών.

 


Περιοδικό ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ''

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF