ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Δευτέρα 18 Μαΐου 2015

ΑΣΕΒΕΙΑ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΜΟΧΘΗΡΙΑ ΣΤΟΝ ΝΕΚΡΟ




Εκοιμήθη εν Κυρίω τα ξημερώματα της Πέμπτης, 

ο λαοφιλής γέροντας της Χίου, 

ο Γέρων Αμβρόσιος,

 ηγούμενος της Μονής των Αγίων Πατέρων σε ηλικία 57 ετών.

 Ο Γέροντας Αμβρόσιος υπήρξε η μεγαλύτερη σύγχρονη, πνευματική μορφή της Χίου,

 μεγάλο πνευματικό ανάστημα του αειμνήστου Μητροπολίτη κ. Πέτρου της Αστόριας, 

γνωστός και έξω από τα σύνορα της χώρας. 

Ανήκε στην Εκκλησία των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών και, 

ενώ είχε, 

ως στέφανο την ταπεινωτική απαξίωση από την Μητρόπολη του νέου ημερολογίου της Χίου, 

ωστόσο ήταν ιδιαίτερα λαοφιλής ανάμεσα στους απλούς και ταπεινούς κατοίκους του νησιού.

 Πράος, ταπεινός, προσευχητικός, εργατικός, προπάντων, γλυκής, ειρηνοποιός, 

αξιώθηκε ακόμη και την στιγμή της εκδημίας του να νιώσει τον διωγμό του ''Καίσαρος'' 

και την κακοδαιμονία του ''Καιάφα''!


 


Πριν ακόμη καν τελεστεί η εξόδιος ακολουθία του, η νεοημερολογίτικη Μητρόπολη της Χίου και δη, ο προιστάμενος αυτής, κ. Μάρκος, γνωστός Οικουμενιστής και από τα ''αγαπημένα παιδιά'' του κ. Βαρθολομαίου, συνεργούντος Εισαγγελέα, έστειλε την Αστυνομία και σφράγισε τμήματα της Μονής!... Ως εισχυρίστηκαν, η Μονή αποτελούσε μετόχι της Νέας Μονής Χίου πριν από 92 χρόνια... Δεν είχαν τον στοιχειώδη ανθρωπισμό, δεν μιλάμε καν για ορθόδοξη, ευαγγελική αγάπη, αφού αυτή, ως φαίνεται επιδαψιλεύεται πλουσιοπάροχα και μόνο στις ''αδελφές αιρετικές εκκλησίες'' του προισταμένου κ. Μάρκου και του ομόφρονά του, παναιρετικού πατριάρχη Βαρθολομαίου. Και ενώ το σεπτό σκήνωμα του Γέροντος Αμβροσίου εκτίθετο στο καθολικό της Μονής προς δημόσιο προσκύνημα, αστυνομική δύναμη προχωρούσε σε σφράγισμα τμημάτων της Μονής!... 


Αυτό, που ενδιέφερε μόνο την φαρισαική συνείδηση του Μητροπολίτη κ. Μάρκου ήταν μόνο, πως θα εγκολπωθεί την περιουσία της Μονής, μη λογαριάζοντας ουδόλως την μνήμη ενός νεκρού, την μνήμη ενός καταξιωμένου Αρχιμανδρίτη, που στην κηδεία του προσήλθαν ακόμη και ιερείς της επίσημης Εκκλησίας, αφού υπήρξε ιδιαίτερα αγαπητός και αδιαφιλονίκητα πνευματικότατος. Ο Φαρισαϊσμός και η Υποκρισία της Μητρόπολης Χίου εκτεθειμένη στην επίσημη ιστοσελίδα της, όπου σε σχετικό άρθρο για το Ευαγγέλιο της Κυριακής του Τυφλού, γράφουν σχετικά με τους ''Δούλους του Μαμμωνά''!...'' Πόσοι σύγχρονοι δοῦλοι τοῦ μαμμωνᾶ δέν ἀκολουθοῦν τήν ἴδια τακτική! Γιά νά πετύχουν τό σκοπό τους χρησιμοποιοῦν κάθε μέσο. Ἐκμεταλλεύονται τούς ἐργαζομένους μέ τήν ἀπειλή τῆς ἀπόλυσης, πληρώνοντας λιγότερα χρήματα γιά περισσότερες ὧρες ἐργασίας. 


Νοθεύουν τά ἐμπορεύματά τους, τά τρόφιμα ἀλλά καί τά φάρμακα, προκειμένου νά γεμίσουν τίς τσέπες τους. Ἄλλοι γιά τό εὔκολο κέρδος δέν διστάζουν νά πουλᾶνε θάνατο μέ τίς ἑξαρτησιογόνες οὐσίες. Ἄλλοι ποτίζουν μέ ἀλκοόλ ἀνήλικους στίς νυχτερινές διασκεδάσεις. Ἄλλοι ἐξευτελίζουν τήν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια μέ τά περιοδικά καί τά βιβλία...''. Συμπληρώνουμε κι εμείς: Άλλοι, ως εσείς ''Σεβασμιώτατε'', ως δούλοι του Μαμωνά αρέσκονται, να γράφουν ωραία, ψυχοφελή κείμενα για λαική κατανάλωση, αλλά βεβαίως, ποτέ δεν τα εφαρμόζουν!... Εξευτελίζουν ακόμη και την μνήμη ενός νεκρού για τον πλούτο, ασελγούν ανείπωτα κι ανέκφραστα στο σκήνωμά του, προκειμένου, ύστερα από άμβωνος να μιλούν με παχιά, μεγαλεπίβολα και αφηρημένα λόγια! Καλή μετάνοια ''Σεβασμιώτατε'', Καλό Παράδεισο αγαπητέ μας Γέροντα! 


Το κείμενο, που ακολουθεί το αντιγράψαμε από την επίσημη ιστοσελίδα της Μητρόπολης Αττικής και Βοιωτίας της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών: «Ἡγούμενος μέγας πέπτωκεν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ... καί συνήχθη πᾶς ὁ κλῆρος καί ὁ λαός τοῦ κλαῦσαι αὐτόν». Σήμερα ἡ Χιακή γῆ δέχθηκε στά σπλάχνα της ἕνα ἄξιο τέκνο της, τό ὁποῖο διακόνησε μέ αὐταπάρνηση καί ὑποδειγματικό ζῆλο Θεό καί ἀνθρώπους μέχρι καί τήν Πέμπτη 1η Μαΐου 2015, ἡμέρα κατά τήν ὁποία παρέδωσε τήν ψυχή του εἰς χείρας Θεοῦ ζῶντος. Ὁ λόγος γιά τό λαοφιλῆ, ἀγαπητό, συνετό, διακριτικό, ἀγαθό, ἐλεήμονα, πράο, φιλακόλουθο, εὐεργέτη, ταπεινό,ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ, τό μακαριστό Ἀρχιμανδρίτη π. Ἀμβρόσιο Ψωμιά, τό Δίκαιο (Ἡγούμενο) τῆς Ἱερᾶς Σκήτεως τῶν Ἁγίων Πατέρων Προβατείου Ὄρους καί πνευματικό προϊστάμενο τοῦ Ἱεροῦ Παρθενῶνος, τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου, τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ταξιαρχῶν Νενήτων, τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Ματρώνας Διδύμων, καθώς καὶ τοῦ ἐφημερίου τοῦ Ι. Ν. Ἁγίας Ματρώνας Χώρας Χίου. 


μακαριστός, χειροτονηθεῖς διάκονος καί Πρεσβύτερος στήν Ἀμερική ἀπό τά χέρια τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ἀστορίας κυροῦ Πέτρου, ἐπέστρεψε στήν ἰδιαιτέρα του πατρίδα τό 1987 ἀναπτύσσοντας μιά πλούσια καί καλλίκαρπο διακονία 27 ὁλόκληρων χρόνων στή μυροβόλο Χίο, ἡ ὁποία ἐκτεινόταν ἂπ΄ ἄκρο εἰς ἄκρον τῆς νήσου Χίου καί περιελάμβανε τήν ἐκ βάθρων ἀναστήλωση τῶν παραπάνω Ἱερῶν Ναῶν καί Μονῶν, τίς ἐκδόσεις ἀκολουθιῶν καί βιβλίων, ἀλλά κυρίως τή στήριξη καί πνευματική ποδηγέτηση ἑκατοντάδων ἀνθρώπων πού εἶχαν ἐμπιστευθεῖ στό πετραχήλι του τά μύχια τῆς καρδιᾶς τους. Οἱ ἐλεημοσύνες του καί ἡ στήριξη ἐμπερίστατων ἀδελφῶν ἦταν ἀρετές τοῦ μακαριστοῦ, τίς ὁποῖες φρόντιζε νά μή γνωρίζει οὔτε «ἡ δεξιά του». Ἐλάχιστο καί ἀντιπροσωπευτικό δεῖγμα ἦταν οἱ ἑκατοντάδες τῶν εὐργετηθέντων πολυτρόπως ἀπό τό μακαριστό, οἱ ὁποῖοι προσέτρεξαν σήμερα 3/16-5-2015, γιά νά λάβουν γιά τελευταία φορά τήν εὐχή του ἀπό τήν ὁσιακή σωρό του.


μα τῇ ἐκδημίᾳ του, ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, κ. Χρυσόστομος, ὡς τοποτηρητής τοῦ νησιοῦ, ἔστειλε δύο ἐγγάμους κληρικούς νά ἐπιμεληθοῦν τά τῆς προετοιμασίας τοῦ λειψάνου τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος. Χθές ὁ Σεβασμιώτατος, ἄρτι ἀφιχθεῖς ἀπό τίς Η.Π.Α., μετέβη ἀπευθείας μαζί μέ ἄλλους κληρικούς ἀπό τήν Ἀθήνα, γιά νά ἐπιληφθεῖ τῶν προκυψάντων διοικητικῶν ζητημάτων τῆς Σκήτεως καί νά τελέσει τήν ἐξόδιο Ἀκολουθία. Σήμερα νωρίς τό πρωί, μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας, ἔγινε ὑποδοχή τοῦ λειψάνου τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος ἀπό τούς παριστάμενους κληρικούς, ἡ ἐναπόθεσή του στό κέντρο τοῦ Καθολικοῦ της Σκήτεως καί ἡ ἀνάγνωση τοῦ ψαλτηρίου μέχρι καί τήν ἔναρξη τῆς ἐξοδίου. 


Μετά τή Νεκρώσιμη Ἀκολουθία, ἡ ὁποία τελέστηκε σύμφωνα μέ τήν ἁγιορειτική τάξη, ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε στήν Ἀναστάσιμη προοπτική της ζωῆς μας καί στήν ἀναγκαιότητα τῆς ἐμπειρίας τοῦ θανάτου, ἐξῆρε τήν προσωπικότητα τοῦ Γέροντος καί ἀναφέρθηκε καθηκόντως στά θλιβερά γεγονότα πού προκλήθηκαν ἀναιτίως μετά ἀπό ἐνέργειες τῆς τοπικῆς νεοημερολογιτικῆς Μητροπόλεως, ἡ ὁποία ἐνέπλεξε τίς τοπικές δικαστικές καί ἀστυνομικές ἀρχές καί ἀμαύρωσαν τή μνήμη τοῦ συμπατριώτου τους, πρίν ἀκόμα κι ἀπό τὴν ταφή του, μέ ὀργανωμένο, ὅπως ἀποδείχθηκε σχέδιο,στό ὁποῖο ἐμπλέκονταν καί πρόσωπα πού ὁ ἴδιος ὁ Γέροντας εἶχε ἐμπιστευθεῖ στή ζωή του. Παρουσίασε δέ καί τούς πατέρες ἐξ Ἁγίου Ὅρους, οἱ ὁποῖοι προσῆλθαν γιά νά συμπαρασταθοῦν καί νά ἐνισχύσουν τούς πατέρες τῆς Σκήτεως, τούς ὁποίους καί εἶχε ὑποδείξει ὁ ἴδιος ὁ μακαριστός κατά τήν τελευταία του συλλειτουργία μέ τό Σεβασμιώτατο τήν Κυριακή τῶν Μυροφόρων λόγω τῆς ὑπερκοπώσεως καί τῆς ἐπιδεινώσεως τῆς ἤδη βεβαρυμένης ὑγείας του.


Ἡ ἔκτακτη ἀπουσία τοῦ Σεβασμιωτάτου καθυστέρησε τήν ὑλοποίηση αὐτῆς του τῆς ἐπιθυμίας, 

ἡ ὁποία ἐν τέλει πραγματοποιήθηκε. 

Ἐπικήδειους ἐξεφώνησαν καί οἱ κύριοι Σωτήριος Τζούμας, Ἰσίδωρος Καστάνιας 

καί Κωνσταντῖνος Κοκολής, 

ὁ καθένας ἐκ τῶν ὁποίων ἀνέδειξαν καί μιά διαφορετική ὄψη τῆς πολυδιάστατης διακονίας τοῦ Γέροντος.

 Ἡ τίμια σωρός του ἐναποτέθηκε στό προετοιμασμένο μνῆμα, γιά τό ὁποῖο

 εἶχε φροντίσει ἀπό καιρό ὁ μακαριστός Γέροντας Ἀμβρόσιος. 

Οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι 

καί ἅπας ὁ Χιακός λαός ἀποχαιρέτησαν ἕναν τίμιο καί ἐνάρετο λεβυίτη,

γιά τόν ὅποιο ὅλοι εὐχόμαστε νά βρεῖ παρρησία ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Μεγάλου Θεοῦ.

 

Αἰωνία σου ἡ μνήμη, ἀξιομακάριστε Γέροντα Αμβρόσιε.



Στην φωτογραφία,
ο Μητροπολίτης Αττικής και Βοιωτίας κ. Χρυσόστομος 
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών



Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF