Πρέπει νά εἲμεθα εὐγνώμονες
πού καί ἐφέτος μᾶς ἀξίωσε ὁ Πανάγαθος νά ζήσωμε τίς χαρμόσυνες
γιά όλη τήν ἀνθρωπότητα, στιγμές χαρᾶς, ἀγαλιάσεως, ἐλπίδος καί πνευματικῆς στηρίξεώς μας,
τῆς Ἀναστάσεως Τοῦ Κυρίου μας.
Εἲπαμε πολλές φορές,πώς ἡ ζωή μας ἐπί τῆς γῆς,
εἶναι γεμάτη ἀπό «στιγμές»,πού καθορίζουν τήν πορεία μας.
Εἶναι στό χέρι μας,
αὐτές οἱ στιγμές νά εἶναι ἐποικοδομητικές, γεμᾶτες ἀπό τήν χαρά πού δίδει ἡ ἐπκικοινωνία μας
μέ Τόν Κύριό μας καί Τήν Μεγαλόχαρη,
καί χωρίς νά τίς δηλητηριάζουν σκέψεις ἀρνητικές,
σκέψεις σχετικές μέ ἀντιδικίες καί μίση ἢ πάθη,
πού μᾶς χωρίζουν ἀπο τούς συνανθρώπους μας.
Βλέποντας Τόν Κύριό μας ἐπί Τοῦ Σταυροῦ,ὃσοι σκέπτονται σωστά,θά ἒπρεπε νά ἀποστασιοποιηθοῦν ἀπό τὀν ἐπάρατο ἐγωισμό,ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ μέ μαθηματική ἀκρίβεια στήν ἀποκοπή μας ἀπό κάθε τί τό πνευματικό καί ΑΚΥΡΩΝΕΙ τήν παρουσία μας στήν Ἐκκλησία,ἐκμηδενίζει τήν δύναμη τοῦ Σημείου Τοῦ Σταυροῦ πού κάνομε ὃπως καί τό προσκύνημα τῶν Ἁγίων Εἰκόνων. Ἡ Σταυρική θυσία Τοῦ Κυρίου μας,μᾶς διδάσκει,πώς ὃλα αὐτά πού ἀπαχολοῦν τήν σκέψη μας, τά σχετικά μέ τό «τί μᾶς ἒκανε ὁ ἓνας, ἢ τί μᾶς εἶπε ὁ ἂλλος», ἀποτελοῦν μαύρες στιγμές,οἱ ὁποῖες μᾶς καθιστοῦν ἓρμαιο στά χέρια τοῦ ἀντιχρίστου καί δέν μᾶς ἐπιτρέπουν νά ἒχωμε σωστή καί καθαρή συμμετοχή, τόσο στό Θεῖο Δρᾶμα,ὃσο καί στίς χαρμόσυνες,Ἀναστάσιμες στιγμές.
Πρέπει, ἁπλούστατα,νά συγχωροῦμε μέ τήν καρδιά μας ὃποιον μᾶς πρόσβαλε,ὃποιον μᾶς πείραξε,ὃποιον μᾶς ἀδίκησε καί νά πρσευχώμεθα γιά τήν σωτηρία του καί τήν ἒνταξή του στό ποίμνιο Τοῦ Κυρίου.Ἂς ἒχωμε αὐτά κατά νοῦν,διότι ὃσες νηστεῖες καί ἂν κάνωμε,ὃσες προσευχές καί ἂν ἀναπέμψωμε,ὃσα προσκυνήματα καί ἂν ἐπισκεφθοῦμε,ἂν δέν ἒχωμε ΑΓΑΠΗ,ΟΥΔΕΝ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΟΜΕ γιά τήν ψυχή μας καί τήν σωτηρία της.Ὁ Κύριός μας καί Θεός μας,μᾶς ἂφησε τά Θεῖα Του μηνύματα,τά ὁποῖα,μέσω τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Του,μᾶς ὁδηγοῦν στόν σωστό δρόμο καί μᾶς καθοδηγοῦν νά ζοῦμε συμφώνως πρός τό θελημά Του.Καί ἐδῶ εἶναι τό κατάλληλο σημεῖο νά ἀναλύσωμε κάτι τό ὁποῖο δεν ἒγινε τυχαίως,ἀλλά ἒγινε,(ὃπως ΟΛΑ ὃσα συμβαίνουν γύρω μας),συμφώνως πρός τό σχέδιο Τοῦ Κυρίου μας,ὁ ὁποῖος διά τά πάντα μεριμνᾶ καί μᾶς ὁδηγεῖ,μέσα καί ἀπό δοκιμασίες,στό νά εἲμεθα κοντά Του καί νά μήν ἀπομακρυνώμεθα ἀπό τήν Ἁγία μας Πίστη.
Καί ἀναφέρομαι στό θέμα τῆς ἐπιθυμίας τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Θωμᾶ, νά βεβαιωθῇ,πώς ἐνεφανίσθη Ὁ Ἀναστηθείς Κύριός μας ἐνώπιον τῶν Μαθητῶν Του.Ἦτο ὀλιγόπιστος ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς;Ἀσφαλῶς όχι.Ἦτο ὁ Ἀπόστολος, ὁ ὁποῖος ἀνέλαβε τό δυσχερέστερο μέρος τῆς διαδόσεως τοῦ Ευαγγελίου του Χριστου και να διδάξη σέ Λαούς «δύσκολους» καί πολλάκις ἐχθρικούς.Ἐκεῖ λοιπόν,σ’ αὐτούς τούς ἀνθρώπους,μποροῦσε νά δηλώσῃ μέ κάθε εἰλικρίνεια, χωρίς νά χρησιμοποιῆσῃ ὑπερβολή,χωρίς νά ψευσθῇ, πώς:«ΝΑΙ.Τόν εἶδα Ἀναστάντα καί μάλιστα ἒψαυσα τά σημάδια πού τοῦ ἂφησε ἡ θηριοδία τῶν ἀνόμων πού Τόν ἐσταύρωσαν».Ἐγνώριζε πώς οἱ λοιποί Μαθηταί, ΟΥΔΕΠΟΤΕ θά ἐψεύδοντο πρός αὐτόν καί πώς Ὁ Κύριος εἶχε Ἀναστηθεῖ.Καί Ὁ Κύριος, ἐνεφανίσθη ἒμπροσθέν του καί ἐνώπιον καί τῶν λοιπῶν Μαθητῶν Του, θέλοντας νά τοῦ δώσῃ τά κατάλληλα «ὃπλα» γιά τήν πολύ δύσκολη ἀποστολή του.
Ἡ ἐμφάνισις Τοῦ Κυρίου ἐνώπιον τῶν Μαθητῶν Του καί μάλιστα δύο φοράς,δέν ἦτο χωρίς μεγάλη σημασία.Διότι, πέραν τοῦ ἰδίου τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ,καί όλοι,ὃσοι ἦσαν παρόντες, ἠσθάνθησαν στίς καρδιές των νά φουντώνῃ καί νά γιγαντώνεται ἡ προϋπάρχουσα ἀσφαλῶς Πίστις καί νά ἑδραιώνεται ἡ ἀπόφασιίς των νά ἀγωνισθοῦν μέ κάθε τρόπο καί μέχρι καί τήν τελευταία ρανίδα τοῦ αἳματός των,προκειμένου νά διαδώσουν τήν διδασκαλία Του καί νά μπορῦν νά ὁμιλήσουν πρός ΟΛΟΥΣ τούς ανθρώπους,πού θά τούς ἢκουον,περί Ἀναστάσεως, Παραδείσου,Λυτρώσεως καί Σωτηρίας τῶν ψυχῶν,μεταδίδοντες τό ΦΩΣ τῆς ἀληθοῦς ζωῆς καί τῶν Θείων Ἐντολῶν,αἱ ὁποῖαι ὁδηγοῦν εἰς ἓναν τρόπο ζωῆς ἐπί τῆς γῆς,ὁ ὁποῖος μέ τήν σειράν του,ὁδηγεῖ εἰς τήν ΑΛΗΘΕΙΑΝ καί τήν Αἰώνιον ζωήν.Αἰ στιγμαί τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος,ὃπως καί τῶν ἡμερῶν πού προηγήθησαν αὐτῆς,ἀλλά καί πού τήν ἠκολούθησαν,ἀποτελοῦν τό μεγάλο,τό ἀνυπέρβλητο δώρο Τοῦ Ἐνανθρωπίσαντος Θεοῦ πρός τήν ἀνθρωπότητα.
Ἡ σημασία τοῦ Θείου Πάθους καί τῆς Ἀναστάσεως, γίνεται ολοφάνερη μέ τήν λυσσαλέα ἐπίθεση,πού ἐξαπολύουν αἱ σκοτειναί δυνάμεις ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ αὐτές τίς ἡμέρες,(ὃπως καί τήν περίοδο τῶν Χριστουγέννων),ἂλλοτε μά «ἀνακάλυψη τάφων»,ἂλλοτε μέ «ἀνακάλυψη…παπύρων»,ἂλλοτε μέ τήν διασπορά καινοφανῶν θεωριῶν κ.λπ.Καί μέ δολιότητα,πού δέν περιγράφεται,προσπαθοῦν νά μετατρέψουν τήν Λαμπρή,(ὃπως καί τά Χριστούγεννα),σέ καθαρῶς κοσμικές ἐκδηλώσεις,μέ δῶρα,καρναβάλια,γλέντια,τραγούδια.αφαιρώντας κάθε ἒννοια Θρησκευτικότητος,Ψυχικῆς ἀνατάσεως καί διασυνδέσεως μέ τά Ἐπουράνια.Καί έδῶ πρέπει νά σταθοῦμε,προκειμένου νά μή πέσωμε στήν παγίδα τους.Γιά τόν πιστό χριστιανό,τό Θεῖο Πάθος καί ἡ Ἀνάστασις,εἶναι μιά περίοδος περισυλλογῆς,αὐτοκριτικῆς καί πλήρους καί ἐνσυνειδήτου συμμετοχῆς στά διαδραματιζόμενα.
Ἡ συμμετοχή τῶν Πιστῶν στά Μυστήρια τῆς Πίστεώς μας μέ εἰλικρινῆ ἐξομολόγηση καί ἐνσυνείδητη συμμετοχή εἰς τό Ἃγιον Ποτήριον,
θά κάνη κάθε ἓνα μέλος τοῦ πιστοῦ ποιμνίου,
νά νοιώση μέσα στά βάθη τῆς ψυχῆς του τήν τεράστια, τήν ἂφατη σημασία τῶν Ἁγίων αὐτῶν ἡμερῶν,
πού μᾶς ἀξίωσε καί ἐφέτος ἡ Θεία Χάρις νά ζήσωμε.
Τέλος ἀπευθύνω εἰς ὃλους εὐχόμενος ὁλοψύχως,νά μᾶς ἀξιώση ΟΛΟΥΣ
Ὁ Κύριός μας
μέ τίς μεσιτεῖες Τῆς Μεγαγαλόχαρης,νά ζήσωμε τίς Ἃγιες αὐτές Ἡμέρες
καί τοῦ χρόνου,
μέ τήν Κατάνυξη καί τήν Εὐλάβεια πού τούς ἁρμόζουν
«ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»!
Αντιγραφή από το ιστολόγιο του πατρός Ευθυμίου Μπαρδάκα
''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ''
Επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου